1,3 miljoen Fransen hebben er last van. Waar leidt het onderzoek ons ​​naartoe?

De noodzaak om te mobiliseren ten gunste van onderzoek komt niet alleen voort uit het aantal betrokken patiënten, uit demografische projecties (vergrijzende wereldbevolking), maar ook uit de aanzienlijke impact van de ziekte op patiënten, hun families en de samenleving in haar omgeving.

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, treffen de ziekte van Alzheimer en ‘gerelateerde’ ziekten niet uitsluitend ouderen. In feite zijn er in Frankrijk ongeveer 30.000 gevallen waarbij jongeren betrokken zijn. Dit blijft laag vergeleken met het aantal 75-plussers. Maar het leven van vandaag eindigt niet na 75 jaar.

Deze ziekten hebben, meer dan andere ziekten, een diepgaande impact op het gezinsevenwicht, waarbij gemiddeld 1 tot 2 naaste “verzorgers” rechtstreeks getroffen worden. Deze situatie brengt meerdere uitdagingen met zich mee, niet alleen op gezondheidsvlak, maar ook op economisch en maatschappelijk vlak, zoals blijkt uit de BVA Insight-studie.^I Dienovereenkomstig heeft 11% van de Fransen ouder dan 30 jaar dierbaren die lijden aan een neurodegeneratieve ziekte. Dit is dus een groot volksgezondheidsprobleem dat feitelijk alle generaties treft.

Tegenwoordig weten we bijvoorbeeld dat een hoger ziekteverzuim in bedrijven voor vijftigplussers verband houdt met problemen met zieke ouders.

Een van de grootste obstakels in de strijd tegen de ziekte van Alzheimer is het gebrek aan onderzoeksfinanciering. Vergeleken met kanker zijn de middelen voor de ziekte van Alzheimer aanzienlijk lager, met financieringsratio’s variërend van 1 tot 20, ondanks vergelijkbare maatschappelijke kosten: 32 miljard euro voor Alzheimerpatiënten, vergeleken met 28 miljard voor kanker. Omdat het zo lang heeft geduurd om de ziekte en de kenmerken ervan te begrijpen, zijn we slechts 25 jaar geïnteresseerd in onderzoek naar de ziekte van Alzheimer, vergeleken met 80 jaar voor kanker. Terwijl er nu een dringende noodzaak is om de financiering voor neurodegeneratieve ziekten te verhogen om vooruitgang te boeken die vergelijkbaar is met die in de strijd tegen kanker, waar de genezingspercentages nu 70% bereiken.

De dringende noodzaak om de steun voor onderzoek op het gebied van de ziekte van Alzheimer en neurodegeneratieve ziekten te versterken valt niet te ontkennen. Naarmate de wereldbevolking ouder wordt, wordt verwacht dat de impact van deze ziekten op individuen, gezinnen en gemeenschappen zal toenemen. Investeren in onderzoek is niet alleen een noodzaak voor de volksgezondheid; Het is ook een morele plicht om onze collectieve toekomst te beschermen. Mobilisatie voor onderzoek is essentieel en moet worden geïntensiveerd om de uitdagingen van deze verwoestende ziekten het hoofd te kunnen bieden.

Als we vandaag de dag niet weten hoe we de ziekte van Alzheimer en aanverwante ziekten moeten behandelen, bieden recente ontwikkelingen in het klinisch onderzoek reden tot hoop. Wetenschappers hebben aanzienlijke vooruitgang geboekt bij het begrijpen van de basismechanismen van deze ziekten, bij het identificeren van biomarkers en bij het ontwikkelen van antilichamen die zich richten op ziekteverwekkende eiwitten. Deze innovaties maken de weg vrij voor een eerdere diagnose en effectievere therapeutische interventies, die de progressie van de ziekte kunnen vertragen of voorkomen. Tegenwoordig kunnen we niet langer zeggen dat wat onderzoek mogelijk maakt, ophoudt in de vroege diagnosefase en niets meer. Dus ja, we kunnen de ziekte van Alzheimer momenteel niet genezen, maar we gaan nu in de richting van vroege diagnose die het mogelijk maakt de ontwikkeling van de ziekte te voorkomen, waardoor een vreedzamere vergrijzing van de bevolking mogelijk wordt. We hebben een gigantische stap voorwaarts gezet, de ziekte ontwikkelt zich sterk, maar er is nog steeds hoop dat we sterker zullen zijn in de strijd tegen de ziekte.