305 miljoen jaar geleden was de duizendpoot 2,60 meter lang

CHet was een ongelofelijke tijd. Meer dan driehonderd miljoen jaar geleden waren libellen zo groot als onze adelaars, en schorpioenen zo groot als onze honden. Paleontologen noemen dit fenomeen ‘oud gigantisme’ en debatteren over de oorzaken ervan. Sommigen zien het effect van een teveel aan zuurstof in de atmosfeer tijdens het Carboon (tussen 358 miljoen en 298 miljoen jaar geleden). Anderen merken op dat geleedpotigen, de eerste dieren die uit het water tevoorschijn kwamen, al lang lijden onder een gebrek aan concurrentie om toegang tot plantaardige hulpbronnen. Als ze alleen in de bar zaten, zouden ze er veel profijt van hebben gehad.

naar’Geleedpotigen Het is een symbolisch voorbeeld. Sinds 1854 en de ontdekking van de eerste fossiele delen van het wezen in Groot-Brittannië heeft de gigantische duizendpoot gefascineerd. Hoe leefde hij? Wat was hij aan het eten? Wie is dit gesegmenteerde, langwerpige wezen van ongeveer 3 meter lang precies? Dit komt omdat de term ‘duizendpoot’ niet wetenschappelijk is.

Duizendpotigen – hun correcte naam – hebben een subphyla die meer dan vijfduizend soorten verbergt, gegroepeerd in vier klassen. Om de twee belangrijkste te noemen, koos hij de Angelsaksen Duizendpoten En Duizendpoten. Eenvoudig en duidelijk – ook al heeft de laatste niet noodzakelijkerwijs tien keer meer dia’s dan de eerste.

Een turbulent landschap

Zoals vaak het geval is, vertrouwen de Fransen, bij gebrek aan een gemeenschappelijke naam, op de wetenschappelijke namen, namelijk Chilopoden en Diplopoden. Het verschil tussen de twee? Wat het lichaam betreft, het feit dat laatstgenoemde twee paar poten in elk stuk heeft, terwijl eerstgenoemde slechts één paar heeft… is om deze reden, gezien de opgegraven fossielen, Pleurale geleedpotigen Ze worden duidelijk geclassificeerd onder de tweepoten.

Artikel gepubliceerd op woensdag 9 oktober In het tijdschrift Vooruitgang van de wetenschap Door een internationaal team in coördinatie met het Geologisch Laboratorium in Lyon schudt het het landschap. Niet alleen is de reptielachtige reus geen simpele tweepoot, maar de hele fylogenetische stamboom voor duizendpoten moet worden herzien.

Franse paleontologen zijn er zelfs in geslaagd twee knobbeltjes te benadrukken die begin jaren tachtig door amateurpaleontologen werden gevonden bij steenkoolmijnactiviteiten in Montceux-les-Mines (Saône-et-Loire), onder verwijzing naar academici -lange fossielen, die ze in twee delen braken, verborgen A Geleedpotigen Het gebeurde. Maar er was geen sprake van om de salami te blijven serveren, met het risico alles te verpesten. Laat staan ​​het doordringen van de rots om te lezen wat erin zit – er was geen technologie die dat mogelijk maakte. Daarom lagen de stenen in de reserves van het Autun Museum (Saône-et-Loire).

Je hebt nog 42,44% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.