“Klimaatverandering kan pre-shock stress genereren in afwachting van ramp”

Prof. Antoine Pelisolo is hoofd van de afdeling psychiatrie van de ziekenhuizen Henri-Mondor en Albert-Chenevier (AP-HP, Créteil). zijn laatste werk, Emoties over klimaatverandering (Flammarion, 220 pagina’s, € 19), geschreven in samenwerking met psychiater in opleiding Celie Masini, onderzoekt de directe en indirecte effecten van de opwarming van de aarde op de geestelijke gezondheid en biedt oplossingen om hiermee om te gaan. Een interview met een bezorgde maar optimistische psychiater.

Hoe kwam je op het idee voor dit artikel? Voornamelijk vanuit je dagelijkse ervaring, of liever vanuit een persoonlijke interesse in deze onderwerpen?

beide. Na een lange periode van ondersteuning bij angststoornissen, zie ik bij onze patiënten steeds meer zorgen over de toekomst van het klimaat. Persoonlijk heb ik een vooral medische kijk op deze vragen, maar er is een invloed van mijn generatie: de jonge kerel met wie ik het boek schreef is persoonlijk relevant. Ze wilde aan dit onderwerp werken en maakte er haar afstudeeronderwerp van.

Naast omgevingsangststoornissen hebben we breder gekeken naar de effecten van de omgeving op de psyche. Enerzijds onderzochten we de effecten van acute gebeurtenissen zoals hittegolven, overstromingen en tsunami’s; En aan de andere kant, die, de minst brute en minst dramatische, van geluidsarme veranderingen in onze omgeving, inclusief de rol van vervuiling. Deze onderwerpen zijn nog relatief onbekend. Er wordt wel onderzoek naar gedaan, maar het is nog vrij embryonaal vergeleken met wat elders in de psychiatrie wordt gedaan.

Hoe presenteren patiënten met omgevingsangst zich in uw consulten?

Dit zijn meestal mensen die al om andere redenen aan het overleggen waren. Omgevingsangst is een van de onderwerpen die we tegenkomen bij publieke angst, die centraal staat bij sommige en vooral jonge mensen.

Klassiek zijn de belangrijkste onderwerpen van zorg werk, gezondheid en geld. Zorgen over het klimaat en het milieu zijn al twee jaar frequenter en de gezondheidscrisis heeft het fenomeen verergerd.

In mijn ziekenhuis, dat een gespecialiseerde instelling is, zien we vooral ernstige gevallen die zich hebben ontwikkeld tot bijvoorbeeld een depressie. Maar niet alle milieuactivisten bezoeken een psychiater of psychiater, en dat is ook niet per se nodig.

We moeten omgevingsangst beschouwen als een onderwerp dat soms kan omslaan in een toestand van lijden, met symptomen op het gebied van angststoornissen: paniekaanvallen, angst, slaapstoornissen en een hele reeks negatieve emoties. Op dit moment staat deze diagnose in ieder geval niet individueel als zodanig in de classificaties van psychiatrische aandoeningen.

Je hebt nog 70,28% van dit artikel om te lezen. De rest is alleen voor abonnees.