De grote eetlust van walvissen, een bron van kracht voor de oceanen

“Indrukwekkend”, “Uitzonderlijk”, “Major”: Kenmerken van regen in een mariene bioloog om een ​​studie over walvisvoeding te kwalificeren die woensdag (3 november) in het tijdschrift is gepubliceerd. de natuur temperen. Na 11 jaar onderzoek, ontwikkeling, metingen en berekeningen heeft een internationaal team zojuist een drastische evaluatie gemaakt van de mate waarin prooien worden geconsumeerd door deze walvisachtigen, de grootste dieren op onze planeet. Op basis van verschillende recente technologieën concludeerde het team onder leiding van Jeremy Goldbogen van de Stanford University in Californië dat zeven grote baleinwalvissen drie keer meer zoöplankton opzuigen dan eerder werd gedacht. Een opzienbarend resultaat dat ernstige gevolgen kan hebben voor de diversiteit en productiviteit van de oceanen als de terugkeer van walvisachtigen, die 40 jaar geleden begon, toeneemt.

Zoals vaak het geval is in de wetenschap, begon het allemaal met een verwante vraag. “Ik wilde weten hoeveel verontreinigende stoffen, microplastics of vezels een walvis zou kunnen binnenkrijgen, zegt Matthew Savoca, een Stanford-onderzoeker en hoofdauteur van het artikel. Dus ik moest weten hoeveel ze at. Tot mijn verbazing ontdekte ik dat er geen maatstaf was voor de consumptie van walvisprooien. “

Deze walvisachtigen vertonen in feite drie grote fouten in de natuurlijke wereld. Zijn grootte en levensstijl maken het onmogelijk om het in gevangenschap op te merken. In de natuur maken diepe nachtelijke wateren het onmogelijk om hun eetgewoonten direct te volgen. Bovendien, als het tellen van het aantal antilopen dat door een leeuw is gebeten moeilijk is, is het een uitdaging om de microscopische prooi te kwantificeren die door een balein wordt gefilterd. Tot nu toe hebben onderzoekers vertrouwd op twee alternatieve methoden. Sommigen hebben geprobeerd de metabolische behoeften van het dier te beoordelen “Vaak door kleine dieren zoals dolfijnen te extrapoleren en de vele biologische verschillen tussen soorten te negeren”Matthew Savoca legt het uit. Anderen analyseerden de inhoud van de magen van de lichamen. “Maar het geeft je maar één foto tegelijk en laat vaak een heel deel van het darmkanaal achter”, Onderzoeker vervolgt.

Camera, microfoon, versnellingsmeter, GPS, drone

Deze keer heeft het team geprofiteerd van verschillende technologische ontwikkelingen. Het rustte 321 individuen uit, van zeven verschillende soorten, van gewone vinvissen tot blauwe vinvissen, en de nieuwste apparatuur: camera, microfoon, GPS en versnellingsmeter. In drie oceanen (de Stille Oceaan, de Atlantische Oceaan en het Zuiden) hebben wetenschappers het gedrag van walvisachtigen, dat sterk varieert afhankelijk van de soort, in detail kunnen volgen en in het bijzonder het aantal en de duur van hun maaltijden kunnen bepalen. De onderzoekers gebruikten vervolgens drones om beelden van 105 van deze monsters te maken, hun lengte en massa te bepalen en zo het volume van het gefilterde water te beoordelen. Ten slotte rustten ze kleine boten uit met sonarapparatuur om de dichtheid te meten van krill, roeipootkreeftjes of ander zoöplankton dat wordt aangetroffen in visgronden in de Gargantua-zeeën.

Je hebt 56,78% van dit artikel om te lezen. De rest is alleen voor abonnees.