Houellebecq beloofde bestseller “Anéantir”

Frankrijk Persbureau, Geplaatst op vr jan 07, 2022 om 04:26

Michel Welbeck’s achtste roman “Vernietiging” zal uitkomen zodra het op vrijdag wordt uitgebracht, en heeft al talloze opmerkingen en kritiek opgeleverd, vaak lof en soms stekend.

Deze lange roman (736 pagina’s) anticipeert op de jaren 2026 en 2027, toen “Frankrijk zich terugtrekt”, maar de burgerlijke elites waren niet slecht.

De meest invloedrijke Franse schrijver ter wereld is niet degene die de meeste boeken in zijn land verkoopt. Maar Flammarion wedde zijn eerste grote oplage van 300.000 exemplaren, tegen 400.000 in september voor landskampioen Guillaume Musso.

Bewijs van het succes over de grenzen heen: Italiaanse (“Annientare”), Duitse (“Vernichten”) en Griekse vertalingen verschijnen tussen vrijdag en dinsdag. Engels wacht tot het tweede semester.

Michel Welbeck, die het beeld van een reactionaire depressie cultiveert, bespotte zelf zijn succes in het enige interview dat hij eind december gaf ter gelegenheid van deze publicatie, in Le Monde.

“Ik schrijf om applaus te krijgen. Niet voor geld, maar om aardig gevonden en bewonderd te worden.” Om zijn baan te vergelijken met een prostitutie: “We zijn blij om tevreden te zijn.”

De provocaties van deze spreekwoorden ontbreken niet in ‘vernietiging’. Tussen vrouwonvriendelijke en xenofobe opmerkingen, kuilen tegen hedendaagse culturele en spirituele middelmatigheid en minachting voor de armen, stuurt de anonieme verteller Huelbecuian zijn gebruikelijke portie bitterheid.

Sommige critici, zoals Mediapart-recensenten, hebben dit afgekeurd. Ze merkten op dat “al deze walgelijke woorden worden gedistilleerd tot kleine details, zoals in de secundaire modus.”

– een lek –

Anderen, zoals Le Monde, vonden veel vindingrijkheid: “De meest opwindende pagina’s van zijn roman zijn die waarin hij erin slaagt te zweven, te midden van eenzaamheid en verwaarlozing, vluchtige gebaren die je aan het huilen maken.”

“Ze lijken niet over hetzelfde boek te praten”, concludeerde journalist Daniel Schneiderman na het lezen van deze twee extreme recensenten.

Ze hield helemaal niet van L’Obs, Les Inrocks en L’Humanité. De romanschrijver vertrok van de traditionele opvattingen over deze linkse titels.

Le Figaro en Liberation kwamen aan weerszijden overeen om een ​​succesverhaal te huren, net als Elle magazine of regionale kranten als Ouest France en La Voix du Nord.

Het is niet het enige kritische debat dat de nieuwsgierigheid van lezers prikkelt.

Wat te doen tegen de piraterij die het boek voor kerst op illegale sites beschikbaar heeft gesteld? Sommigen zijn zelfs zo ver gegaan te veronderstellen (zonder enig bewijs) dat de dader zelf de bron van het lek was.

Is het ding dat Flammarion, onder leiding van de schrijver, afbeeldde, de moeite waard om te vergelijken, zo vaak gehoord, met een boekdeel uit de Pleiadebibliotheek? Dat is niet de mening van iedereen: “Eigenlijk is het boek lelijk, ziet eruit als een oude versie van Jeannette Matthews, + ik weet hoe ik moet koken +”, zei redacteur Cecile Dothel de la Rocher in de recensie terwijl ze op Nadeau wachtte.

De titel staat volledig in kleine lettertjes op de omslag, dus moeten we het boek “Annihilation” of “Annihilation” noemen? Als u kleine letters kiest, kunt u ook “Michel Houellebecq” schrijven voor de journalist in het Belgische dagblad “Le Soir” Pierre Maury.

De langverwachte release van het jaar zou goed moeten beginnen voor boekverkopers, terwijl de vorige erg sterk eindigde. Velen van hen moesten hun klanten uitleggen dat nee, vóór 7 januari hadden ze de nieuwe Houellebecq niet verkocht.