De P50 Pro opent een cirkelvormige fotoreeks van maar liefst vier modules. Dit heeft te maken met een beeldverwerkingsengine genaamd True Chroma, die is ontworpen om alle of bijna alle kleurnuances te herstellen die de sensor/lensgroep tijdens het fotograferen verliest. Dat laatste wordt vooral toegepast op de hoofdeenheid van het toestel uitgerust met een 40 megapixel sensor, 23 mm (f/1.8) equivalente groothoekoptiek en een optisch stabilisatiesysteem. De tweede camera, dit keer 40 MP (26 mm, f/1.6) en monochroom, werkt niet alleen, maar wordt gebruikt met de hoofdsensor. Het is bedoeld om het meer informatie te geven bij het fotograferen bij weinig licht, of om betere selfies te maken.
Toegevoegd aan dit duo is een 64 MP-sensor met zijn omringende optica equivalent aan 90 mm (f / 3.5), waardoor een 3,5x optisch zoomeffect kan worden verkregen, en een 13 MP-sensor met een zeer grote driehoek (13 mm-equivalent, f / 2.2) . Het Leica-zegel is nog steeds aanwezig en het Duitse Huawei beweert zijn optiek te danken te hebben. Leica-filters staan ook op de lijst voor degenen die creatiever zijn. Laten we hieraan toevoegen dat laser-autofocus hen vergezelt, evenals een dubbele LED-flitser.
Eenheidsprincipe: 50 MP, f / 1.8, éq. 23 mm
Net als de overgrote meerderheid van zijn concurrenten, gebruikt de P50 Pro pixel binning Om 12,5 megapixel beeldmateriaal te leveren. Die laatste biedt een hoog detailniveau, qua texturen en contrast, al is het iets minder dan bijvoorbeeld de Pixel 6 Pro. De smartphone vertrouwt echter minder op scherpte dan Find X3 Pro met een sensor van dezelfde definitie, waarbij wordt gekozen voor minder heldere, en misschien ook meer natuurlijke, colorimetrie. We waarderen het detailniveau dat nog steeds zichtbaar is aan de randen van het beeld.
‘S Nachts blijven de kleuren natuurlijk, maar er is wat egalisatie te zien, vooral op de omslag van het boek. Details, zoals de manen van een leeuw of de blauwe lijnen van een kaart, zijn echter merkbaar, terwijl digitale ruis bijna onzichtbaar is. Dit is niet het geval bij de Find X3 Pro, die ook last heeft van een meer en minder natuurlijke oranje toon.
Modus 50 Megapixels
Je moet door de modus “Hoge resolutie” gaan om foto’s te maken in volledige resolutie, dus 50 megapixels. Dit bracht geen speciale interesse aan het licht tijdens onze tests, een gebied van dezelfde grootte dat uit ons theater is gehaald en stelt ons niet in staat om meer in detail te treden. Het is bijna het tegenovergestelde…
Ultragroothoekeenheid: 13 MP, eq. 13 mm, f / 2,2
We hebben de onderstaande vergelijking gemaakt met de minder speciale Samsung Galaxy S21 Ultra. Het verschil is klein als het om scherpte gaat, met een lichte afname in scherpte. We merken vooral de aanwezigheid van ruis in het Huawei-model op. Hij beheerst – althans gedeeltelijk – de moeilijke oefening om omkeringen op speelkaarten te beheren: hun patronen zijn niet helemaal duidelijk, maar ze komen duidelijker naar voren uit veel opnamen die in ons laboratorium zijn gemaakt. Scène-elementen zijn enigszins contrasterend, wat de leesbaarheid ten goede komt.
‘S Nachts worstelt deze eenheid veel meer. Als displays digitale ruis bevatten, is hun kleurschaal aanzienlijk scheef in de richting van geel. Een trend die we niet alleen in de testscene hebben opgemerkt, maar die zich ook in de buitenlucht heeft bewezen. Het is jammer dat het verschil in vormen duidelijk is als je van groothoek naar heel groothoek gaat. Voor de rest is het detailniveau beperkt en zit de fout in het grote afvlakkingsproces.
3,5x periscopische eenheid: 64 MP (resulterend in 16 MP), equivalent. 90mm, f/3.5
Elk merk biedt variabele zoomeffecten, sommige zoals Oppo’s wedden op 52 mm-equivalente optica (Find X3 Pro, 13 MP-sensor), en andere zoals Samsung met de Galaxy S21 Ultra die 3x zoom prefereert (72 mm-equivalent, 10 MP-sensor). Het is daarom moeilijk om totaal verschillende definities en brandpuntsafstanden met elkaar te vergelijken. Ter indicatie, hier zijn de resultaten in vergelijking met de Find X3 Pro.
Het Huawei-model heeft het voordeel dat het nuttige optische stabilisatie biedt om cameratrilling te voorkomen. Hij kiest voor een heel zachte behandeling van de lijnen, in tegenstelling tot zijn collega die liever gokt op scherpte, die misschien kunstmatig lijkt. De kleuren zijn levendig, maar het spijt ons dat er geen perfect perfecte witbalans is – een zichtbaar roze. Met name op de kaft van het boek is er wat gladder gemaakt.
Deze waarnemingen zijn geldig voor opnamen overdag, maar ’s nachts neemt het detailniveau natuurlijk dramatisch af. Met uitzondering van de nachtmodus, staat contrast centraal, waardoor het mogelijk is om leesbare opnamen te maken als ze niet echt bruikbaar zijn. We zijn het er echter over eens dat de P50 Pro beter presteert in deze oefening dan veel smartphones die een vergelijkbare zoomlens of minder bieden.
Frontunit, portret- en videopositie
De P50 Pro biedt een portretmodus aan de voor- en achterkant. De snit is subtiel en enigszins ontspannen met rommelige kapsels. De opnamen zijn prima en we merken op dat de verfraaiende effecten die de huid gladder maken standaard zijn uitgeschakeld. Voor het geval van selfies (genomen op 13 MP), is het redelijk gedetailleerd zolang het licht aanwezig is. We vinden het nog steeds jammer dat de ToF-sensor op de P40 Pro is losgelaten in zijn opvolger.
Op het gebied van video is Huawei tevreden met het aanbieden van 4K-opnamen met maximaal 60 frames per seconde met elektronische stabilisatie. oudheden dubbele breedte Beschikbaar, evenals time-lapse en andere creatieve effecten. In de fotografie zijn er ook Leica-filters beschikbaar.
“Incurable thinker. Food lover. Subtly charming alcohol scientist. Pop culture advocate.”
More Stories
Deze geheime map geeft met slechts één klik toegang tot alle Windows-instellingen
Met 8 GB RAM en een Super Amoled-display is de Galaxy A55 5G de beste telefoon uit het middensegment van Samsung, en hij kost bij deze handelaar nog geen € 300!
Gratis Word, Excel en PowerPoint, mogelijk gemaakt met deze volledig legale technologie