Shorttracker Kim Boutin is verteerd door haar verlangen om de beste te zijn en is verblind door de schok van de Olympische Spelen van PyeongChang 2018.
Geplaatst om 11:21 uur
De 27-jarige inwoner van Sherbrooke schitterde in Pyeongchang. Ze won twee zilveren en twee bronzen medailles in individuele evenementen.
Haar ervaring werd echter overschaduwd door doodsbedreigingen op sociale media na haar eerste medaille, vanwege haar promotie naar het podium boven een Zuid-Koreaanse schaatser na een uitspraak van rechters.
Na een korte tijd om de beproeving te boven te komen, tast Poetin al enkele jaren in het duister.
“Ik was niet opgewonden”, zei Poetin tijdens een recent virtueel interview met The Canadian Press, “Ik weet niet meer wat ik moet vasthouden om vooruit te blijven gaan. Ik ging trainen in Nederland (in 2019) en zei luid en duidelijk dat ik wilde winnen, het werd een obsessie met mijn manier van werken.
“Maar de balans die ik nodig had voor mijn gezond verstand, kon ik niet krijgen.”
Poetin heeft een reeks goede resultaten behaald op het WK-circuit, vooral omdat hij in het seizoen 2019-20 onverslaanbaar is op de 500 meter. Maar ze wist dat er iets mis was.
“Ik heb veel dingen geleerd, ik heb mezelf gepusht om te trainen. Ik gaf toe dat ik de top had bereikt, maar ik zat op de limiet van mijn fysieke en mentale fitheid. Ik ben er niet meer.”
Om plezier op het ijs te vinden, moest Poetin over zijn schok heen komen, zijn aanpak veranderen en zijn menselijkheid vinden.
Ik heb een psychiater geraadpleegd die gespecialiseerd is in trauma. Poetin, die zijn studies in het speciaal onderwijs voortzet, heeft ook een paar weken vrijwilligerswerk gedaan op de dagopvang voordat de COVID-19-pandemie begon.
“Ik had balans nodig. Ik presteer niet alleen. Op mijn manier om streng te zijn in training, verlies ik een beetje van mijn identiteit. Ik ben erg competitief als ik mezelf veel in een project investeer. Dat doet me vergeten dat Ik heb ook een heel sterke sociale kant”, benadrukte Poetin.
“Ik heb deze positieve energie nodig om mezelf te vernieuwen. Ik heb een meer artistieke kant. Ik hou van schilderen. Ik hou van de creatieve kant van kinderen. Voor mij zorgt het ervoor dat ik kan ventileren, mezelf kan zijn bij mensen. Dat is mijn stijl in alles nu. Ik wil een sprankje creativiteit blijven.”
Poetin raakte eraan gewend om tijdens races snel vooraan in het peloton te gaan zitten en de trein naar de finish te trekken. Met de nieuwe coach van het Canadese shorttrackteam, Sebastian Kroos, wist ik dat er andere manieren waren om de race te winnen.
Poetin gaf toe: “Ik accepteerde niet dat mijn lichaam op bepaalde dagen in zo’n slechte conditie verkeerde dat ik daardoor zou kunnen verliezen.” Nu begrijp ik dat racen tactisch kan zijn.
“Het heeft iets moois om in de race te komen, op tijd in te halen en sterk te eindigen. […] En het stelt je in staat om te slagen, zelfs als je die dag moe of minder sterk bent. »
woede overwinnen
Tijdens haar ontwikkeling moest Poetin begrijpen dat ze niet elke race kon winnen. Ze realiseerde zich ook dat ze de woede in haar moest overwinnen.
“Ik realiseerde me dat woede de definitie van mijn gevoelens is”, gaf ze toe. Als ik niet het antwoord krijg dat ik wil, word ik boos. Ik ben veeleisend – van mezelf, maar onder druk kan ik dat ook worden van anderen. Dit is het minste wat ik leuk vind aan mezelf.
“Daarom vond ik het zo erg om te verliezen. Ik zei tegen mezelf dat ik zoveel moeite had gedaan. Om over mijn woede heen te komen, moest ik accepteren dat ik geen machine ben, en dat de cyclus van dingen zal betekenen dat er wees andere mensen die hard werken en ze zullen winnen.”
Vanwege zijn competitieve kant vreesde Poetin eerder dat een minder “extreme” aanpak een dip in zijn prestaties zou betekenen. Tegenwoordig realiseert ze zich dat ze alles te winnen heeft door uitgedaagd te worden door haar collega-coachingstaf.
Na nog een pauze in het voorjaar van 2021, is Poetin dit najaar weer in competitie met een andere mindset en nieuw plezier. Ze stond vier keer op het podium in het enkelspel.
Dus Poetin zal opgewonden, maar ook met een glimlach op haar gezicht, in Peking verschijnen.
“Ik ben erg trots op het proces dat is gedaan”, zei ze. Mijn overwinning in mijn laatste 500m in Nederland (dit najaar) is mijn overwinning!
“Het is een praktische overwinning. En daar alles op zijn plaats te zetten, want ik zal zowel fysiek als mentaal klaar zijn. Dit is interessant! Eens kijken wat er gebeurt!”
De kortebaanschaatsevenementen beginnen op 5 februari met de 500 meter kwalificatie voor vrouwen en de finale van de gemengde estafette. Ook voor 7, 9, 11, 13 en 16 februari staat shorttrack op het programma.
“Tv-fanaat. Webjunkie. Reisevangelist. Wannabe-ondernemer. Amateur-ontdekkingsreiziger. Schrijver.”
