De Hubble-telescoop ontdekt de verste ster ooit waargenomen

Frankrijk Persbureau, Geplaatst op woensdag 30 maart 2022 om 20:02

De Hubble-ruimtetelescoop heeft de verste ster ontdekt die ooit is waargenomen: hij heet Erendel, en zijn licht heeft 12,9 miljard jaar gereisd om ons te bereiken.

Wetenschappers kunnen wedijveren met de grootste bekende sterren en schatten dat de massa ervan minstens 50 keer de massa van onze zon is, en miljoenen keren helderder dan hij.

Het eerste record is beschikbaar voor de waarneming van Hubble, in 2018. Meer informatie over de geschiedenis van de 4 miljard jaar geleden, in de omgeving van 900 miljoen lees apr-onderzoekers.

De ontdekking is woensdag gepubliceerd in het prestigieuze wetenschappelijke tijdschrift Nature.

“In het begin geloofden we het bijna niet”, zei hoofdauteur Brian Welch van de Johns Hopkins University in Baltimore, VS, in een verklaring.

Hij was het die het voorrecht had om deze ster te noemen: Earendel betekent “morgenster” in het Oudengels.

De onderzoeker legde uit dat de ster “al zo lang bestaat dat hij misschien niet gemaakt is van dezelfde grondstoffen als de sterren om ons heen vandaag.”

“Earendel’s studie zal een venster bieden op een periode van het universum waarvan we ons niet bewust waren, maar dat leidde tot alles wat we vandaag weten,” voegde hij eraan toe.

Deze ster zal daarom een ​​belangrijk doelwit zijn voor de nieuwe James Webb Space Telescope, die momenteel in de ruimte wordt gekalibreerd. James Webb zal deze nieuwe ster dit jaar observeren, zei James Webb in een persbericht voor de European Space Agency (ESA), die de telescoop samen met NASA exploiteert.

Net zoals het geluid van een bewegend object gedempt wordt, strekt de lichtgolf zich beetje bij beetje uit en gaat van de met het blote oog zichtbare frequentie naar de infrarode frequentie.

In tegenstelling tot Hubble, die slechts een kleine amplitude van infraroodstraling heeft, zal James Webb alleen op deze golflengten werken, waardoor we nog verder terug kunnen gaan.

Tot nu toe waren op deze afstand alleen groepen sterren te zien, zonder een ster in het bijzonder te kunnen onderscheiden.

Maar Earndell kreeg kosmische hulp: een fenomeen dat zwaartekrachtlens wordt genoemd. Een groep sterrenstelsels, die zich tussen ons en de ster bevindt, fungeert als een vergrotende lens om het licht van het object te versterken.

ESA vergelijkt dit effect met rimpelingen op het wateroppervlak, die bij mooi weer voor versterkte lichtstralen op de zwembadbodem kunnen zorgen.

Deze zeldzame uitlijning zou volgens astronomen nog jaren moeten doorgaan.