Amstel Gold Race: Kwiatkowski voor Cosnefroy aan het einde van de foto

Michal Kwiatkowski (D), winnaar van de Amstel Gold Race voor Benoit Cosnefroy aan het einde van de foto in Valkenburg, 10 april 2022 Marcel van Horn

Benoît Cosnefroy denkt dat hij de derde Franse overwinning in de geschiedenis betekent bij de Amstel Gold Race, maar als hij de laatste foto bekijkt, ziet hij Pole Michal Kwiatkowski, winnaar van de tweemansrace bij de finish van 254 kilometer.

Nadat hij via de radio op de hoogte was gebracht van zijn overwinning om zijn overwinning te testen, werd Kuznefroy even later teleurgesteld. De jury riep Kwiatkowski uit tot winnaar, zijn tweede overwinning in Valkenburg, zes jaar na zijn eerste succes in de enige klassieker van Nederland.

Het scenario voor 2021, de Belg Wout van Aert die voor de Brit Tom Bidcock racet, werd een jaar later herhaald. Met een positief resultaat dit keer voor de Ineos-vertegenwoordiger, de sterkste formatie in het peloton maar met de dominantie die drie seizoenen geleden begon.

“Na de race wisten we het niet, het was zo verwarrend”, zei Kwiatkowski. Maar ik heb geleerd van wat er vorig jaar met Tom (Bedcock) is gebeurd, we moeten wachten tot de foto klaar is.”

De 31-jarige Paul prees het werk van Cosnefroy, zijn afvallige metgezel op de laatste 19 kilometer. “Hij heeft veel werk verzet”, zei de wereldkampioen van 2014.

Het gaat naar Kwiatkowski, een expert in tactiek, en het voordeel dat hij de aanzet gaf tot de selectie van een groep van 11 renners in Keutenberg, 35 kilometer van de finish. Toen vond ik de opening, bij de ingang van de laatste ronde van het circuit (22 km), enkele ogenblikken voordat ik Cosnefroy’s terugkeer zag, het was erg avontuurlijk.

– ‘Mooi platform’ van Cosnefroy –

In de achtervolgende groep domineerde Pidcock de tegenaanvallers en wist de Nederlander, Matthew van der Poel, in tegenstelling tot de editie van 2019 geen gat van zo’n twintig seconden te dichten.

Van der Paul gaf toe: “Met Kwiatkowski en Pidcock in het team wist ik dat het moeilijk zou worden.” “Het was heel tactisch en ik had niet de benen om iedereen op te pikken. Het is niet de race die beter bij me past, vergeleken met de race van Vlaanderen”, de grote klassieker die zeven dagen geleden werd geveild.

Als Kwiatkowski een extra regel aan de lijst van hoogwaardige klassiekers (Milaan-Sanremo, Strade Bianche, Clasica San Sebastian) toevoegde, kwam Cosnefroy dicht bij een doorbraak in zijn vakgebied, de Ardennenklassiekers. De Normandische puncher, die in 2018 wereldkampioen hoopt te worden, eindigde in 2020 al als tweede op Wallonië.

“Het is een geweldig podium en ik ben er blij mee”, troostte de AG2R Citroën-rijder, die de beste Franse prestatie neerzette sinds de overwinning van Bernard Hinault in 1981. Jan Staplensky, de winnaar van de eerste ronde in 1966, was de enige andere Fransman op de lijst.

“Ik had liever gewonnen van + Kwiato + in de sprint, maar hij was sneller dan ik, ik was een beetje uitgespeeld”, waardeerde Cosnefroy die zich presenteerde op de volgende Ardennen-meetings, aan de andere kant van de grens met België , Wallonië (20 april) en Luik-Bastenaken-Luik (24 april).

Maar daarvoor hadden Van der Poel en andere kasseispecialisten, met name de briljante Zwitser Stefan Kung in de Limburgse heuvels (8e), aanstaande zondag deelgenomen aan het programma Parijs-Roubaix.