De gloeiende bioscoop van Nicholas Klots en Elizabeth Percival

KUNST – maandag 27 juni 12:40 – Documentaire

De bioscoop van Nicholas Kloots en Elizabeth Percival is zo poëtisch en diepmenselijk als een gloeiende spiegel, die de hernieuwde wreedheid jegens de wereld weerspiegelt, terwijl bepaalde verzettende en lichtgevende perspectieven op de rand van het frame schijnen.

Van het koloniale tijdperk tot het zesde uitsterven (diersoorten, natuurlijke habitats, door menselijk ingrijpen dat vervuiling veroorzaakt, opwarming van de aarde, enz.), Als het huis afbrandt Het versnelt de tijd en repareert gedenkwaardige foto’s (dieren die door een camerafilter zijn gegaan, fantastische geesten in de maak), alsof het werk van Chris Marker (1921-2012) nieuwe wegen inslaat.

visueel gedicht

Elizabeth Percival over schrijven, Nicholas Kloots voor de camera: politiek denken en visuele experimenten vormen een matrix voor het werk van de twee regisseurs, dat het onderwerp is geweest van Retrospectief in het Centre PompidouIn Parijs in december 2021. Laten we een van de 30 films noemen in de steek gelaten (2000), waar we op de RATP-bus vertrokken met onstabiele jongens, een paar uur voordat we verder gingen naar het jaar 2000; de wond (2004), in een nieuwe onderdompeling naast de vluchtelingen die uit Roissy zijn gehaald; Eindelijk, de laatste tijd, Heroïsche Moore. Grenzen branden (2018)En de reis naar binnen Bos van Calaiseen gloeiende groet aan zijn ‘inwoners’, eindigend in een sublieme solo aan zee.

De overzichtstentoonstelling leidde tot de productie van een nieuwe film, Wij zeggen revolutieeen panel van het bioscoopteam van Beaubourg, die elk van zijn gasten (Kelly Reichardt, Albert Serra, Bertrand Bonello, enz.) vraagt ​​om hun werk te beoordelen door vrijelijk deze vraag te beantwoorden: “Waar ben je?” Bioscoopversie van Als het huis afbrandt De film wordt begin 2023 in de bioscoop vertoond door Shellac.

We kunnen ons laten meeslepen door dit visuele gedicht, in drie delen achtereenvolgens gefilmd in Brazzaville, Barcelona en São Paulo (“Race 1”, “Race 2”, “Race 3”, zoals vele oude en hedendaagse achtervolgingen). Maar het is niet oninteressant om enkele referenties te leren die filmmakers hebben geïnspireerd en het filmen hebben aangewakkerd.

De film begint met een geweldig verhaal uit het boek rode bladeren (1930), uit William Faulkner. Een meester is net overleden en deze moet worden begraven met zijn hond, zijn paard en zijn slaaf … De race van een voortvluchtige, om aan zijn sinistere lot te ontsnappen, weerklinkt bij sommige inwoners van de Republiek Congo, herinnert een jonge acteur zich zo een praktijk uit de tijd van zijn overgrootvader. Dit is de bioscoop van Klotz en Percival, geïnspireerd door de realiteit en hun niet aflatende dorst naar discussie en presentatie.