Watt Van Aert, een gele trui die dorst naar overwinningen

De uitvoering is ondermaats en het is een van de records die alleen bij toeval kan worden geëvenaard of overwonnen. Wout Van Aert claimt op zondag 3 juli voor de derde keer de tweede plaats in evenveel etappes van de Tour de France en is pas de tweede renner in de geschiedenis van Grande Boucle die de eerste drie etappes als tweede op het podium finisht, 82 jaar na legendarische Italiaan Alfredo Penda, winnaar Vijf keer toerde hij door Italië in de jaren twintig.

Een beetje gewend aan deze dolfijnenplek, is de Belg van Jumbo-Visma nog steeds een redelijk goede speler voor alle omstandigheden. Vrijdag kwam hij ter verdediging van landgenoot Yves Lambert die hem van de eerste plaats beroofde in de openingsproef, die sommigen toeschreven aan geluk en wisselende weersomstandigheden. Na de tweede etappe had hij gefilosofeerd door zichzelf te vergelijken met Raymond Poulidor, de Franse legende en de eeuwige tweede op de tour. Na de derde etappe gaf hij alleen zichzelf de schuld en beschuldigde hij zichzelf van het niet volgen van zijn teamgenoot, de Fransman Christophe Laporte, die hem meenam naar een fauteuil.

Veelzijdige en loyale kerel

Feit blijft dat Wout Van Aert na drie etappes in ieder geval tevreden kon zijn met voor het eerst de gele trui voor de Tour de France te pakken en het puntenklassement aan te voeren, met de groene trui als zijn echte doel dit jaar. De 27-jarige Belgische renner wil echter meer. Hij wil winnen.

“Ik heb de gele trui en de groene trui, natuurlijk, legde hij zondagavond uit na de derde etappe, maar zonder een overwinning heb ik het tegenovergestelde gevoel. Het is niet langer grappig, drie keer per seconde in drie dagen, het zou moeten een record zijn… “

Het zien van de gele trui op de schouders van iemand anders dan zijn aanvoerder zou voor de meeste wielerploegen hinderlijk zijn. Niet voor Jumbo-Visma en vooral niet voor Wout Van Aert, die sinds zijn komst in 2019 een onberispelijke teamgeest heeft getoond en zijn persoonlijke ambities om ten dienste te staan ​​van zijn kopmannen, in dit geval Primoz Roglic, opzij kan zetten.

>> Lees ook: Tour de France: de brutale suprematie van de Jumbo-Visma-wagen en zijn “complete fietstocht”

Bovendien deed zich dit jaar twee keer een soortgelijke situatie voor. Tijdens de Paris-Nice en Dauphiné standardium, trok Wout Van Aert in de vroege stadia de gele jas van de leider aan voordat hij hem wijselijk terugbracht naar Primoz Roglic terwijl de hellingen de hoogte in schoten, de Belg werd een Sloveense bodyguard die klaar stond om “naar de plank te gaan” voor hem. Hoe dan ook, Primoz won Roglic nam deel aan het evenement terwijl Wut van Aert de groene trui won. Jumbo-Visma droomt ervan hetzelfde scenario te herhalen op 24 juli aan het einde van de Grande Boucle.

“We zullen blijven proberen onze twee doelen te combineren”, zei de Belg zondag. “Ik begon goed met de groene trui en in het algemeen klassement bleven we veilig in Denemarken. Jonas [Vingegard] en Primose [Roglic] Ze ziet er echt sterk uit.”

Bovendien was het deze onberispelijke gemoedstoestand die ongetwijfeld besliste dat Jumbo-VIsma hem drie jaar later de groene trui zou laten najagen toen het hele team was opgebouwd rond de eindzege van Primoz Roglic. De ronde van 2021 heeft ongetwijfeld de balans geraakt. Na door Roglic in de steek gelaten te zijn door een val, werd Wout Van Aert verlost van zijn verplichtingen en schitterde op alle terreinen. Hij toonde zijn veelzijdigheid door een onwaarschijnlijk drietal etappes te ondertekenen: in een tijdrit, in de dubbele beklimmingen van de Mont Ventoux en in een sprint op de Champs-Elysees.

Klassenstrijd in de bosjes

Racer-puncher-runner-eigenschappen evolueerden weg van asfalt en Wout Van Aert was aanvankelijk een veldrijder. Door school kon hij zijn behendigheid, explosiviteit en kracht op de fiets ontwikkelen. Veel vaardigheden waarmee hij nu op de weg kan schitteren.

Wout Van Aert herinnert zich ook zijn eerste ontmoeting met zijn grote rivaal, Matthew van der Poel, kleinzoon van Raymond Poulidor en zoon van Adri van de Poel, de voormalige gele trui. Een botsing van culturen tussen een tiener die op een mountainbike begon, bood aan om met hem in contact te komen en een concurrent uit de wieleradel: “Hij was op cyclocross in Nederland. Ik behoorde niet tot een familie van wielrenners, en mijn vader volgde geen enkele van de races in het gebied toen ik jonger was. Ik landde daar met een mountainbike voor lage hoogte, en ik wist niets van de sport, de uitrusting, de manier waarop hij in competitie rent. Maar Matthew was daar met zijn vader, een carbon fiets en wielen. Er was zelfs een camper om hem te vergezellen, wat een enorm verschil was met mij”, herinnert hij zich. in het team.

Samen zullen de twee de mooiste pagina’s in de moderne geschiedenis van het veldrijden schrijven en licht werpen op een systeem dat in verval is geraakt. Van der Poel is viervoudig wereldkampioen (2015, 2019, 2020, 2021), en drievoudig Wout Van Aert was op de tweede plaats! De Belg wordt niet buitengesloten, met drie titels op zijn naam (2016, 2017, 2018). Door elkaar te confronteren, ontwikkelden de twee mannen een wederzijds respect, zo niet vriendschap.

Succesvolle roadtrip

De weg wordt normaal gepasseerd. Hij startte in 2018 met Veranda’s Willems en verzamelde ereplaatsen in de Classics-campagne: derde plaats in de Strade Bianche, negende plaats in de Ronde van Vlaanderen en dertiende plaats in Parijs-Roubaix. Hij trok de aandacht van Jumbo-Visma en beëindigde zijn contract om mee te doen aan de World Tour, de hoogste afdeling.

De resultaten kwamen heel snel: in juni 2019 won Wout Van Aert naast de groene trui twee etappes in het Critérium du Dauphiné. Hij nam deel aan zijn eerste Tour de France stapsgewijs en won de sprint tijdens de 10e etappe tussen Saint-Flour en Albi. Maar een gewelddadige val in de hindernissen vier dagen later dwong hem zijn seizoen te verkorten. Zijn carrière komt in gevaar, vooral na een chirurgische fout. Maar de hardloper kon weer aan het werk met een psychiater om het trauma te boven te komen.

Lawaai wordt hervat. In een seizoenskalender die opnieuw is ontworpen vanwege de Covid-19-pandemie, won Strade Bianche snel achter elkaar, toen zijn eerste Milaan-San Remo-monument. In de Tour de France won hij etappes vijf en zeven. En met Matthew van der Poel, ook op de weg, vermenigvuldigen de schietbanen zich op het asfalt… maar ook in de struiken omdat de twee mannen ervoor kiezen om de winter door te brengen in hun favoriete systeem, een contradictie in het peloton.

Voor altijd tweede?

Echter, met een hoog potentieel komt vaak hoge druk. In België, een land waar fietsen een religie is, is Wout Van Aert geen uitzondering. Het verdubbelen van zijn tweede plaats bij grote evenementen leent zich voor kritiek. Tijdens de Wereldkampioenschappen 2021, toen hij hoopte een historische dubbel te behalen door de tijdtest en wegwedstrijd te winnen, was hij een dubbele vice-kampioen. In Tokio moest hij ongeveer een jaar later nog de zilveren medaille winnen in de wegwedstrijd. Toen, tijdens de wereldkampioenschappen op eigen bodem, was hij opnieuw vice-kampioen op tijd en teleurgesteld door als 11e te eindigen in de wegwedstrijd.

De lijst met podiumplaatsen groeit in 2022. Hij werd uitgeroepen tot favoriet op lentepaden en eindigde “slechts” als achtste in Milaan-San Remo, tweede in Parijs-Roubaix en derde in Luik-Bastogon-Luik. Covid dwong hem de Ronde van Vlaanderen te verlaten. De teleurstelling is er, maar op 27-jarige leeftijd heeft Wout Van Aert al een meer dan benijdenswaardige staat van dienst: naast de herdenking van Milaan-San Remo heeft hij enkele van de mooiste klassiekers in zijn tas: E3 GP, Gent-Wevelgem , Strade Pianche en zes etappes van de Tour de France.

“Als je als tweede eindigt, is er altijd een reden. Soms komt het door jezelf, soms is het gewoon omdat je verslagen bent door een sterkere. Vandaag werd ik verslagen door een sterkere kracht. In de geschiedenis van het wielrennen zijn er veel kampioenen die vaak als tweede eindigden, eindigde ik Door te zeggen dat het beter is om als tweede te eindigen dan waar dan ook’, filosofeerde hij aan het einde van de tweede etappe van de ronde van 2022.

Een filosofie die hem er niet van mag weerhouden de volgende drie etappes te winnen, los van zijn kwaliteiten.