De neurodegeneratieve ziekte van een persoon detecteren door hun gang te volgen

Om te wandelen, armen en poten Het zijn tenslotte slechts secundaire hulpmiddelen, volkomen nutteloos zonder een werkend brein. Dit werd maandag opgemerkt door Yves Agid, hoogleraar neurologie, op het programma Goed gedaan In Europa 1. Een echte uitkijktoren van het menselijk lichaam, de hersenen sturen de bewegingen van individuen aan.

Maar in het geval van neurodegeneratieve aandoeningen, geassocieerd met laesies in bepaalde delen van de hersenen, kan het lopen van de genoemde personen worden beïnvloed. “Als we eenmaal ziekten hebben die het zenuwstelsel aantasten, of de benen, of het ruggenmerg, of het cerebellum, of het grootste deel van de hersenen, en dat betekent dit alles ongeveer drie pond massa die we onder de schedel hebben, alles ervan tegen de tijd dat het verschijnt Defecten leiden tot zeer specifieke symptomen van lopen.”

Gangafwijkingen die verband houden met neurologische aandoeningen moeten echter niet worden verward met die van puur orthopedische oorsprong, bijvoorbeeld: “Als u in de wervelkolom of gevolgen van een gebroken been”, legt Yves Agade uit.

Om onderscheid te maken tussen deze twee scenario’s, gebruikt een neuroloog een zeer specifieke techniek. “Ik gebruik wat ik het bord van de paardenhandelaar noem. Paardenhandelaars luisteren naar de verwrongen benen van paarden als ze draven. Ik hoor wanneer ik mensen de behandelkamer zie binnenkomen. En als ik een beetje kreupel hoor, zoiets, zeg ik tegen mezelf ‘Dat is niet zenuwachtig’.”

Anders bedriegen de verschillende keurmerken niet. “Iemand met” ziekte van Parkinson, we herkennen hem omdat hij heel loopt en iets naar voren leunt. De armen zwaaien niet meer, de voeten wrijven tegen de grond”, schrijft Yves Agade.

Gedrag verklaard door “een defect in de structuren in het midden van de hersenen”. “Er zijn structuren in de hersenen die al ons motorische gedrag automatiseren waar we niet aan denken.” Het zwaaien van bijvoorbeeld de armen hoort er volledig bij. Bij de ziekte van Parkinson is de patiënt zijn ‘spontane bewegingen’ kwijt en moet daarom ‘gecompenseerd worden met wilskracht’.