Hoe raclette een levensfilosofie werd

AWe kennen allemaal de houtvuurvideo’s, toegankelijk op YouTube of zelfs op streamingplatforms, die inwoners van de met gas verwarmde stad het rustgevende gevoel geven van het glinsterende bergleven. In een even angstaanjagende ader, naast Patagonische fleece en indoor klimsessies, is gesmolten kaas naar de voorgrond geslopen van ons dromerige leven als bergbeklimmers in de vlakte. Bezorgapp Getir kondigde onlangs een groei van 50% aan in bestellingen voor raclettekaas op zijn site tussen oktober 2022 en januari 2023 in vergelijking met dezelfde periode in 2021-2022. Volgens dezelfde app waren consumenten twee weken eerder dit jaar massaal naar hun apparaten gegaan, met vijandelijkheden die op 24 oktober begonnen.

Maar genieten van dit heerlijke gerecht is niet meer genoeg, het moet ook bekend zijn. De romige pasta vloeit dus net zo goed op ons bord als op sociale netwerken waar deze keten van vetten entertainment op zich vormt, een soort “elementair entertainment” (een neologisme dat een bruiloft viertamusement en gesmolten kaas). Hij schrijft “raclette” in de zoekbalk van TikToken je zult zien hoe veelbewogen dit geruststellende gerecht is geworden: we vieren de opening van het seizoen met foto’s, we documenteren de eerste keren zoals in deze video getiteld “Je laat je man raclette ontdekken”, we organiseren de meest onwaarschijnlijke uitdagingen ( raclette in de klas, raclette in de metro).

Af en toe komen we een vrij donkere tekening van Blanche Gardin tegen die de geforceerde symbiose benadrukt die bij dit gerecht gegarneerd met augurken kan horen, maar over het algemeen straalt de boodschap positiviteit uit. Een bijna perfecte vorm van gezelligheid, raclette is een manier om strengen kaas rond de tafel te weven, terwijl elk in zijn eigen pan blijft. DJ Matafan, een opkomende artiest uit Savoye, heeft er een specialiteit van gemaakt om de verdiensten te prijzen van wat hij beschouwt als een echt wondermiddel. in zijn videoclip magische dweilbevestigt: “Als ik verdrietig ben, eet ik raclette, en als ik me eenzaam voel, eet ik raclette (…) Opeens had ik geen problemen meer. »

Het tegengif voor al onze kwalen, raclette als metafoor zou dat alchemistische proces zijn dat visueel iets solide (deeg, tijdperk, wereld) transformeert in iets zachts en geruststellends. Maar denken dat dit idee vanzelf is ontstaan, zou een beetje naïef zijn. Om hier te zegevieren in het licht van de teloorgang van Camembert, gebruikt het maken van raclette bewust een strategie in Gramsci-stijl, genoemd naar deze Italiaanse theoreticus uit het begin van de 20e eeuw.^H Century, die betoogde dat elke machtsovername (in dit geval over de buik) moet worden voorafgegaan door de verovering van de culturele sfeer.

Je hebt nog 23,49% van dit artikel te lezen. Het volgende is alleen voor abonnees.