De Toulouse-astronaut Jean-Jacques Favier is overleden

Hij was de zesde Fransman die de ruimte in ging en de eerste als pure wetenschapper. Jean-Jacques Favier is zojuist op 73-jarige leeftijd overleden. Het laat de hele ruimtegemeenschap in angst achter, vooral in Toulouse. Hij vestigde zich enkele jaren geleden in Montastruc-la-Conseillère, in de Haute-Garonne, en deelde zijn ervaring en kennis met studenten van de ingenieursfaculteiten van Albi en Toulouse. Tien Fransen zijn de ruimte in gegaan, Jean-Jacques Favier is de eerste die sterft. Hij werd op 24 maart begraven in de wijk Montélimar, waar zijn vrouw vandaan komt.

Jean-Jacques Favier, geboren op 13 april 1949 in Kiel, Duitsland, in de buurt van Straatsburg, trad in 1971 toe tot de Nationale School voor Elektrochemie en Elektrometallurgie (ENSEEG) in Grenoble. Hij behaalde ook een doctoraat in engineering aan de École des Mines in Parijs. In 1977 behaalde hij een doctoraat in natuurkunde en mineralogie aan de universiteit van Grenoble.

16 dagen in de ruimte in 1996

Als onderzoeksingenieur bij CEA (Atomic Energy Commission), werd Jean-Jacques Favier in september 1985 geselecteerd als experimentele astronaut door het National Center for Space Studies. In het portret van de uitverkorene uit die tijd zien we dan haar langgerekte silhouet naast Claudie Andre-Dechaise (die later Madame Hennery zou worden), Jean-Pierre Hennery, Michel Tonini, Jean-François Clairvoy of Leopold Ehartz. Wetenschappelijk directeur van de MEPHISTO Space Furnace, die verschillende keren met de Amerikaanse Space Shuttle heeft gevlogen, werd uiteindelijk in september 1992 aangenomen als back-upastronaut voor de STS-65 Columbia-missie in juli 1994. Hij zal in 1996 vliegen.

In 1995 werd hij aangesteld als payload-specialist voor het LMS-experiment (Life and Microgravity Spacelab) tijdens vlucht STS-78 van de Amerikaanse shuttle Columbia, die het Spacelab aan boord had. Daarna bracht hij 16 dagen, 21 uur en 48 minuten door in een baan om de aarde, van 20 juni tot 7 juli 1996, waarmee hij de eerste Franse wetenschapper werd die in de ruimte bleef. Tijdens zijn missie, verantwoordelijk voor meer dan 30 fysieke experimenten, nam hij als proefpersoon ook deel aan een tiental fysiologische experimenten.

Leraar in Albi en Toulouse

Lees ook:
Space City: wat als we terug zouden gaan naar de maan?

Na zijn carrière als astronaut raakte Jean-Jacques betrokken bij onderzoek en onderwijs. Hij heeft met name bijgedragen aan de samenwerking tussen het Clément Ader-Albi Institute (ISAE SupAéro, École des Mines Albi) en het CNES-team dat verantwoordelijk is voor het SpaceShip FR-project, dat tot doel heeft onderzoeksmiddelen en voorbereidingstechnologieën te ontwikkelen. voor een toekomstige maan- en/of Marsbasis. Hij was ook emeritus hoogleraar van IMT Mines Albi. Jean-Jacques Favier is Ridder in het Legioen van Eer. Hij heeft ook meegewerkt aan tentoonstellingen in de Cité de l’Espace in Toulouse.

Tijdens de opening van de tentoonstelling “Moon, Episode II”, legde hij zijn interesse uit voor regoliet, dat is samengesteld uit maangrond. “Tijdens lange missies naar de maan zal het nodig zijn om autonoom te zijn. Met de regoliet waaruit de bodem bestaat, kunnen we mineralen en legeringen extraheren om gereedschappen en dingen te maken. We proberen ook de dikte van de regoliet te berekenen die het mogelijk maakt astronauten moeten worden geïsoleerd van straling “, vertelde de wetenschapper ons.

Grote pijn in Toulouse

“De verdwijning van astronaut Jean-Jacques Favier laat een enorme leegte achter in de ruimtewereld: de CNES heeft een uniek exemplaar verloren. Als eerste Franse wetenschapper die de ruimte in gaat, weet ik dat hij zijn stempel zal drukken op toekomstige generaties en velen van ons inspireren.Philippe Baptiste, voorzitter en president, bevestigt CEO van CNES Corporation.

“Toulos raakte zo verwikkeld in het gebied waarin hij zich wilde vestigen”, herinnert astronaut Philippe Perrin zich. “Ik vond hem gelukkig in de Cité de l’Espace waar hij zoveel mogelijk mensen deelde. Het was een verademing om zijn wetenschappelijke vrienden te ontmoeten. Ik zag Jean-Jacques als een man van grote nederigheid, ook een teken van grote diepte van de ziel. Hij was een stille kracht, en daarom zijn we allemaal down vandaag “, zegt Philippe Perrin opnieuw.