Plato, de Europese satelliet die op zoek gaat naar een “tweede aarde in het universum”

Is er, in de onmetelijkheid van het universum, een tweeling de aarde ? Een andere plek waar het leven zou kunnen evolueren, in een of andere vorm. Al meer dan dertig jaar Notes van de buitenste planeten (tot nu toe zijn er 5.346 geïdentificeerd) en de belofte om er een bijna ontelbaar aantal te ontdekken, doet wetenschappers denken dat we niet echt alleen zullen zijn. Universum.

In Cannes, bij de Satellite Factory Thales Alenia Ruimte (TAS), Europees Ruimteagentschap (Issa) Ze werkt aan een nieuwe missie op zoek naar een “tweede aarde in het universum”. Of in ieder geval de “bewoonbare” omgevingen buiten ons zonnestelsel. 20 minuten Hij was in staat om de cleanrooms binnen te gaan terwijl de Plato-telescoop en zijn 26 ogen zich voorbereiden om de grenzen van ons melkwegstelsel te onderzoeken.

Wat is een “bewoonbare” planeet?

Op 31 maart hebben we al 5.346 exoplaneten waargenomen en genoteerd. Een druppel water in de oceaan. “Er wordt aangenomen dat er gemiddeld één planeet per ster is. Naar schatting zijn er minstens 100 miljard sterren in elk sterrenstelsel en misschien wel 2.000 miljard sterrenstelsels. Er zijn echt veel mogelijkheden “, legt Jean-Luc Petit uit. , voormalig president van het Plato-programma bij Thales Alenia Space, waar trillingstests van de zonnegeneratoren van de satelliet werden georganiseerd.

Van dat aantal van 23 mogelijke kandidaat-nullen valt “naar schatting een op de vijf in de bewoonbare zone”, merkt de specialist op. Met Plato zal ESA zich richten op de regio’s rond de zogenaamde “gouden ringen” van de sterren. Niet te dichtbij, niet te dichtbij, maar waar “de temperatuur ideaal is voor vloeibaar water op het oppervlak van een planeet.” Wat duidelijk rotsachtig moet zijn, wat betekent dat het van steen is gemaakt.

Hoe werkt de telescoop van Plato?

Om de exoplanetenteller te verhogen, zou Plato naar de sterren kijken in de hoop de “transit” te observeren van objecten die er omheen draaien. De telescoop en zijn 26 camera’s, die het mogelijk zullen maken om een ​​mozaïek van beelden van bijna 2 miljard pixels te maken, zullen zich richten op fotometrie, dat wil zeggen de verschillen in licht in de waargenomen sterren. Met een simpele regel: als de helderheid met regelmatige tussenpozen afneemt, komt dat doordat iets het zicht belemmert. “Zoals tijdens een zonsverduistering”, beschrijft Jean-Luc Petit. De omvang van deze depressie stelt ons in staat de grootte van het object in kwestie te bepalen. »

De eerste twee missies die werden gelanceerd om exoplaneten te ontdekken, CoRot tussen 2006 en 2014, en Kepler van 2009 tot 2018, gebruikten hetzelfde proces. Maar Plato zal een ongeëvenaarde nauwkeurigheid bieden met “het unieke vermogen om stabiele observaties op extreem lange afstand te kunnen uitvoeren”, pocht Thales Alenia Space. “De aanwijsnauwkeurigheid zal erg hoog zijn”, zegt Katherine Vogel, het nieuwe hoofd van het Plato-programma bij TAS. voorwaarde onmisbare voorwaarde Voor betrouwbare gegevens, die de satelliet zal consolideren dankzij seismologie. Deze “studie van geluidsgolven die door sterren gaan en ze laten trillen” maakt het mogelijk om hun massa, leeftijd en straal te bepalen. Achtergrondinformatie om de planeten te beschrijven waar ze omheen draaien.

Dezelfde gebieden worden al meer dan twee jaar onderzocht

De missie, geschat op 700 miljoen euro, zou eind 2026 moeten vertrekken vanuit Kourou, in Frans-Guyana, aan boord van een Ariane 62-raket, geplaatst in een heliocentrische baan, dat wil zeggen dicht bij de zon, op het L2 Lagrangiaanse punt Op 1,5 miljoen km van de aarde zal de telescoop zich gedurende twee en een half jaar concentreren op een veld in de ruimte (veel breder dan tijdens eerdere missies), alvorens het te veranderen. “Als we planeten willen vinden met kenmerken die dicht bij die op aarde liggen, moeten we vertrouwen op banen van dezelfde duur. Het duurt dus minstens twee jaar, waarbij we twee transits observeren, om hun aanwezigheid rond de sterren waar de satelliet naar zal kijken te bevestigen. ”, zegt Jean-Luc mijn huis.

De missie is gepland voor ten minste zes jaar en ESA hoopt ten minste twee verschillende regio’s te kunnen analyseren. “We zullen ons richten op de sectoren waarin de sterren op de zon lijken, om onszelf de maximale kans te geven om bewoonbare planeten te vinden. Dit alles is nog niet opgelost”, voegt Katherine Vogel toe. Specialisten denken nog steeds na over de beste plekken om te verkennen “We zijn enigszins vergelijkbaar met de tijd van Christopher Colomb. Een recht om te verkennen.”

Fabian Benacchi