Het verschijnen van gigantische zwarte gaten zo vroeg in de geschiedenis van het universum is interessant voor astronomen

In het centrum van elk groot sterrenstelsel in ons universum bevindt zich een zwart gat dat astronomen een superzwaar gat noemen. Wat ze in het hart van de Melkweg hebben geschoten, “weegt” miljoenen keren meer dan onze zon. Maar ze hebben lang vermoed dat andere sterren miljarden malen de massa van onze ster zouden kunnen zijn. Het probleem is dat onderzoekers op dit moment zeer goede metingen hebben van superzware zwarte gaten in sterrenstelsels dicht bij de onze. Maar verder niets. “We kunnen niet raden.”Joseph Simon, een astrofysicus aan de Universiteit van Colorado in Boulder (VS), merkt op dat V communicatie.

Dit is wat de onderzoeker deed. op een geheel nieuwe manier. Hij verzamelde eerst informatie over honderdduizenden sterrenstelsels. Sterrenstelsels die zo ver weg zijn, zijn een paar miljard jaar oud. Vervolgens berekende hij bij benadering de massa’s van de zwarte gaten van de grootste sterrenstelsels in het heelal. Hij was eindelijk in staat om te simuleren wat astronomen de zwaartekrachtgolfachtergrond noemen die deze sterrenstelsels kunnen genereren en de aarde kunnen overspoelen.

Zwaartekrachtsgolven achtergrond? Het is de stroom van zwaartekrachtgolven die door ons universum kabbelt. Stroom gegenereerd door superzware zwarte gaten. Want als twee sterrenstelsels botsen, kunnen ook hun zwarte gaten samensmelten. Terwijl de ene met de andere botst, vervormen golven letterlijk het weefsel van ruimte-tijd in het universum. Het is algemeen bekend dat de intensiteit van de schok – en de zwaartekrachtgolven die daardoor worden gegenereerd – een functie is van de massa van de betrokken zwarte gaten.

Superzware zwarte gaten heel vroeg in het heelal

de Werken van Joseph Simon Het onthult de grootte van de massa’s superzware zwarte gaten in ons universum toen het nog maar ongeveer 4 miljard jaar oud was. Verrassend genoeg lijken zowel de gastheerstelsels als de betrokken zwarte gaten massiever dan eerdere studies hadden voorspeld. “Het is verbazingwekkend omdat kan worden verwacht dat zwarte gaten tijd nodig hebben om te groeien.”Opmerkingen van een astrofysicus.

Zijn onderzoek draagt ​​​​echter bij aan ander bewijs dat suggereert dat het misschien niet zo lang zal duren. Die geleverd door het Nanohertz North American Gravitational-Wave Observatory (NANOGrav) in samenwerking. Honderden wetenschappers die de vraag vijftien jaar hebben bestudeerd, hebben ook hints gezien van superzware superzware zwarte gaten die al miljarden jaren in het universum verborgen zijn.

Dus Joseph Simon is van plan het onderzoek voort te zetten. Door het verste universum te verkennen. Zo gaan we een stukje terug in de tijd. In de hoop te begrijpen wanneer en hoe zwarte gaten voor het eerst massa begonnen te winnen. omdat “Het begrijpen van de massa’s zwarte gaten is essentieel voor enkele van de fundamentele vragen die we stellen. Zoals hoe sterrenstelsels, de Melkweg en zelfs ons zonnestelsel evolueren.”De astrofysicus concludeert.