Een verbazingwekkende ontdekking door de James Webb-telescoop van een bekend superzwaar zwart gat

in 2015, telescooptelescoop Hubble brak het record voor de afstand van een heelalheelal Door er een te observeren die toen EGSY8p7 heette, maar sinds CEERS_1019 is hernoemd. de Astronomie wetenschappersAstronomie wetenschappers Hij merkte het ongeveer 570 miljoen jaar geleden op. De fotonen die door dit sterrenstelsel in het zichtbare of ultraviolet worden uitgezonden, hebben het gezien golflengtegolflengte Uitgebreid vanwege de uitbreiding van de ruimte tijdens hun reis voordat ze werden veroverd door SpiegelSpiegel naar HubbleHubbledan wordt het geabsorbeerd door zijn CCD-sensoren.

deel van DomeinDomein Vanaf CEERS_1019 is het rood verschoven en meer precies naarInfraroodInfrarood. Het sterrenstelsel zelf is een soort exemplaar uit die tijd UniversumUniversum Het kan worden waargenomen waar wat kosmologen noemen herionisatieherionisatie. I’probleemprobleem Fossiele straling, ongeveer 380.000 jaar geleden de grote explosiede grote explosiewerd voor het eerst geproduceerd atomenatomen neutrale. Maar na een paar honderd miljoen jaar verschenen vanaf de eerste ultraviolette stralen sterrensterren En gigantische zwarte gaten die materie ophopen, zullen deze atomen weer ioniseren.

We weten nog steeds niet veel over wat er gebeurde tijdens het tijdperk van reïonisatie, maar we weten wel dat met de James Webb-telescoop en zijn grote spiegel die fotonen verzamelt van verre, vage objecten, onze kennis een enorme sprong voorwaarts zal maken. Dit is de reden waarom CEERS_1019 alle aandacht heeft gekregen van onderzoekers die James-Webb gebruiken.

Dit resulteerde in een artikel van een team onder leiding van astrofysicus Rebecca Larson van de Universiteit van Texas in Austin (VS) dat al te lezen is op arXiv Gepubliceerd in Astrofysisch tijdschrift.

Jean-Pierre Luminet, onderzoeksdirecteur bij CNRS en Françoise Combes, professor aan Collège de France, spraken met ons over zwarte gaten en vooral superzware zwarte gaten in sterrenstelsels die achter actieve galactische kernen (AGN’s) liggen. © Stichting Hugot van het College van Frankrijk

CEERS_1019, een laboratorium om de oorsprong van superzware zwarte gaten te begrijpen?

Het is nu duidelijk dat CEERS_1019 al een bestand bevat Gigantisch zwart gatGigantisch zwart gat ongeveer 10 miljoen zonsmassa’s, meer dan het gigantische centrale zwarte gat van de Melkweg, maar dit zwarte gat heeft dit melkwegstelsel AGN, een actieve galactische kernenactieve galactische kernen Sommige voorbeelden worden ook wel quasars genoemd.

Voor onderzoekers bevat CEERS_1019 eigenlijk het grootste superzware zwarte gat en de verste actieve galactische kern die tot nu toe bekend is.

Larson en zijn collega’s waren een uur lang bezig met het analyseren van de gegevens die werden verzameld door de vier instrumenten van JWSTJWST Toen ze een verbluffend resultaat tegenkwamen. Gewoonlijk hebben de sterrenstelsels die we waarnemen de overheersende emissies, hetzij in verband met de vorming van jonge sterren, hetzij vanwege de aanwezigheid van AGN’s. Maar in het geval van CEERS_1019 waren beide handtekeningen even belangrijk, en tot nu toe ongehoord.

Actieve galactische kernen met veel grotere superzware zwarte gaten die lang niet zo oud zijn als CEERS_1019 zijn al bekend en groeien. Dus het lijkt erop dat de melkweg eigenlijk een soort van is Ontbrekende schakelOntbrekende schakel Onder de eerste sterrenstelsels die zich als een bezetene vormden, bevonden zich sterren en sterrenstelsels met enorme superzware zwarte gaten.

Het is dus mogelijk dat ze sporen bevatten van de oorsprong van superzware zwarte gaten die we nog steeds niet begrijpen. Moeten we ook massieve sterren betrekken bij het begin van reïonisatie of simpelweg a Stort inStort in Live vanuit de mega wolkenwolken Van materie naar een gigantisch zwart gat, of een andere hypothese? Niemand weet het nog en het debat gaat door.