Een verhaal van ontmoetingen aan de andere kant van het Landerneau Noise Festival

“We brengen de middag hier door. Hij is heel aardig en vriendelijk, we leren mensen kennen en daar zijn we voor gekomen! Marie, 50, woont in Bloigneau, rustend op de andere oever van de rivier de Ilorne, tegenover de Jardin de la Palude, rond 16.30 uur deze zaterdag 12 augustus 2023. Vanuit haar stoel, aan de rand van de bomen, is er is een volledige weergave van het Fête du stage Bruit in Landerneau, hemelsbreed 150 meter verderop. De kunstenaars schilderen zichzelf in klein formaat, maar het geluid verspreidt zich perfect door hen heen.

Met Christophe, Beatrice en Erwan zijn ze van plan daar de hele avond te blijven, misschien “tot zes uur ’s ochtends. Aangezien niet iedereen kaartjes heeft voor het festival, blijven we dit jaar hier. iets meer, we komen in groepen en raken dan verdwaald. En het is moeilijk om mensen te ontmoeten.”

Als goede gastheren heeft het vriendenteam in de loop der jaren hun techniek aangescherpt, ze zijn er klaar voor: een campingtafel en comfortabele stoelen worden gebracht. De koelkast bleef in het busje staan ​​dat een paar meter verderop geparkeerd stond. En de toiletten zijn niet ver weg. “Met 50 bezems zitten we beter op onze ligstoelen!” geeft Christophe met een glimlach toe.

Naar het festival komen is voor hen een tweede natuur. En zes jaar lang was de motivatie anders: een verjaardag vieren. “Wij en Kristoff zijn dankzij The Avener, toen ze zes jaar geleden uitkwamen”, legt Marie uit. Ook al kenden ze elkaar al eerder, de DJ-show bracht ze dichter bij elkaar en ze verlieten elkaar nooit. Maar, herinnert Christophe zich, “het feest duurde maar dertig minuten vanwege een grote crisis.” “Bedankt Avenir! De vijftiger trekt de aandacht van zijn metgezel.

Ze zeiden dat ik met hen mee moest gaan. We zijn tussen jong en oud

Hoe grappiger hoe beter

Als ze gewoonlijk zes vrienden zijn, hebben deze keer twee nieuwe gezichten, Chloe, 22, en Lolita, 21, zich bij de groep gevoegd. Ze zeiden dat ik met hen mee moest gaan. We zitten tussen jong en oud”, vindt de eerste enthousiast. Pitches en bier voegen zich bij het zorgvuldig samengestelde aperitief dat wordt afgetrapt tijdens een concert van metalband Mass Hysteria. “Het is alsof je op het festival bent, we zijn oké. Het is te laat om een ​​huis te kopen en het is hier gratis.” Dit is niet de eerste keer dat je je toevlucht neemt tot deze oplossing. “Vorig jaar was ik er alle drie de dagen. We blijven tot het laatste feest en gaan terug naar Landivisiau. Vanwege het gemak van communiceren ga ik met mensen in gesprek, vult de jonge vrouw aan die op zoek is naar een baan in de zorg. Misschien helpen zijn buren hem er een paar te vinden, ze werken allemaal in de medische sector. Een nieuw verhaal te vertellen?