“The Moonflower Killers” door Martin Scorsese, Prooi van olie – Bevrijding

Geïnspireerd door het onderzoek van David Grann werpt de regisseur een duistere en fantasierijke blik op de oorsprong van het Amerikaanse antiwestersisme door de Osage-tragedie in Oklahoma in de jaren twintig na te bootsen. De inboorlingen waren ooit extreem rijk dankzij het zwarte goud dat in hun land werd gevonden, maar worden al snel straffeloos verteerd door een reeks moorden.

Ainsi donc, een crepuscule de la vie, tel een oude tovenaarhuurder over meisjes die geheimen en faisceaux van hun maestria onderzoeken, de virtuoos van de ordonnateur van de tactieken met, Martin Scorsese aura keuze van de componist als de film verschrikkelijk over de fout oorsprong Verenigde Staten. Het is alsof de regisseur, terugkijkend op zijn decennia in de cinema, en niets anders te bewijzen had, werd geplaagd door een leemte, een blinde vlek in zijn filmografie, de massamoord op inheemse volkeren waarop deze film is gebouwd. Als een schuld die de exorbitante filmmaker graag had willen terugbetalen, en waarvoor hij op zijn minst de volle kracht van zijn middelen zou aanbieden. Leven met schuldgevoelens, en wat kun je eraan doen? Om te spreken, in het laatste deel van zijn film, op het laatste moment van zijn leven, op een hartverscheurend moment, terwijl hij een nuchter graf aanbiedt voor degenen die stierven vanwege de kolonisten, voor Molly Kyle, de inwoner van Osage, en voor al zijn mensen , voor alle anderen, terwijl hij een traan wegveegt, zal elke toeschouwer worden geroepen, die bij de kraag wordt gegrepen en in deze stortvloed van gif wordt geworpen, om “Een serieuze blik op onze identiteit als cultuur.” Zoals gewenst door de regisseur. maanbloemmoordenaars, Scorsese’s prachtige anti-westerse, eerste flirt met