Onze neusgaten ruiken niet hetzelfde

Leestijd: 2 minuten – gespot Wetenschapswaarschuwing

Het is onmogelijk om te beseffen, maar onze neusgaten lijken niet zo op elkaar als ze lijken. Fysiek is het verschil vaak kleiner. Maar het verschil is meetbaar in de werking ervan. Dit is echter wat wetenschappers zojuist hebben ontdekt Publiceer een onderzoek in Current Biology.

Twee gaten, twee geuren

Om deze resultaten te bereiken, riepen onderzoekers van de Universiteit van Pennsylvania, het Barrow Neurological Institute en de Ohio State University in de Verenigde Staten tien epilepsiepatiënten bijeen bij wie eerder elektroden in hun hersenen waren geïmplanteerd. Deze laatsten werden blootgesteld aan drie verschillende parfums die tegelijkertijd in één of beide neusgaten werden geblazen. Vervolgens moesten de cavia’s de geur identificeren en laten zien welk neusgat ze gebruikten om de geur te ruiken. Hun reacties werden vervolgens vergeleken met gegevens verzameld door hun hersenelektroden.

De resultaten waren bijzonder interessant. Elk neusgat leek bijvoorbeeld onafhankelijk te functioneren, vooral wanneer het afzonderlijk aan dezelfde geur werd blootgesteld. In dit geval was de resulterende hersenactiviteit vergelijkbaar, maar niet identiek. Dit soort onafhankelijkheid van de neusgaten werd bevestigd wanneer ze tegelijkertijd werden blootgesteld aan hetzelfde parfum: in dit geval duurde het altijd even voordat de neusgaten in harmonie kwamen met de geur.

Perenschaal

Gebaseerd op eerdere onderzoeken, specifiek uitgevoerd op muizen, die stereogeluid kunnen waarnemen, WetenschapswaarschuwingsrapportenWetenschappers denken dat dit verschil tussen de neusgaten het mogelijk maakt de geur sneller te herkennen. Met andere woorden: het hebben van één neusgat is goed, maar het hebben van twee neusgaten is veel beter.

De vraag blijft: waar vindt deze vreemde scheiding van geuren tussen de neusgaten plaats? Onderzoekers hebben het antwoord. Alles gebeurt eigenlijk in het pyriforme cortexgebied van de hersenen, waar het reukvermogen wordt gecontroleerd en vervolgens geïnterpreteerd. Hoewel de onderzoeksgroep nog klein is, zijn de resultaten van het onderzoek op zijn zachtst gezegd bemoedigend en openen ze de deur naar een meer diepgaande analyse van onze kennis van het menselijke reukvermogen.