Overstroming: De Nederlandse beurt betaalt

Iedereen weet dat er vaak een crisis nodig is om dingen te veranderen.

Het grote Nederlandse Deltaproject ontstond in de jaren vijftig na een ramp. Een grote overstroming in dit land in 1953 veroorzaakte bijna 2000 doden, een historische schok.

Dit aanpassingsprogramma voor overstromingen heeft ’s werelds grootste verdedigingsnetwerk gecreëerd, met meer dan 20.000 kilometer aan dammen en dammen die door de jaren heen zijn gebouwd.

Maar dat is niet genoeg. In 1995 dwong een grote overstroming opnieuw tot verandering. Een kwart miljoen mensen werden geëvacueerd, bijna 2% van de totale bevolking van het land.

De beelden van deze 250.000 slachtoffers overtuigden de besluitvormers van één ding: op de lange termijn liep het idee om met barrières de toegang tot het watergebied te verhinderen uit op een mislukking. En beetje bij beetje heeft verfijnde kennis over de gevolgen van klimaatverandering de situatie veranderd.

Met een voortdurende stijging van de zeespiegel en een toename van de frequentie en intensiteit van het regenregime zijn de Nederlanders begonnen aan een draai van 180 graden in hun aanpak.

Om de gevolgen van overstromingen voor mensen te verminderen, besloten ze niet langer tegen water te vechten, maar in plaats daarvan waterlichamen vrije ruimte te geven.

Dit heet het hoofdproject Ruimte voor de rivier.

Geef het water weer de vrije ruimte

Het idee is als volgt: het gaat erom de noodzakelijke ruimte te bieden aan rivieren en beken om over te stromen, zodat waterlichamen de topografie kunnen herwinnen die de natuur bood vóór de door de mens gemaakte ontwikkeling.

Daarom hebben overstromingen, als ze zich voordoen, niemand of heel weinig gevolgen.

In 1995 begonnen de Nederlanders overstromingsgevoelige, soms bewoonde gebieden te identificeren die herontwikkeld moesten worden. Het enorme werk van hydrologen, ingenieurs, geologen en landplanners was gericht op in totaal 34 locaties waar veranderingen gepland waren, soms gigantisch, soms klein.

Elke locatie werd geselecteerd op basis van criteria die gericht waren op het maximaliseren van het potentieel aan vrije ruimte voor water en het minimaliseren van de effecten van landherontwikkeling op mensen.

Alle 34 projecten werden uitgevoerd volgens hetzelfde model: het verplaatsen van de bevolking, het terugbrengen van de natuur in zijn oorspronkelijke staat, het water ruimte geven voor vrijheid en het creëren van recreatieruimtes in deze gebieden die het milieu zouden herstellen en de burgers ten goede zouden komen. .

Negentig procent van de locaties zijn plekken geworden voor sport en buitenactiviteiten, als het gebied niet onder water staat, dat wil zeggen vrijwel altijd. Of het nu gaat om fietspaden, wandelpaden, voetbalvelden of vijvers om te kajakken of roeien, deze 34 nieuwe locaties zijn allemaal nieuwe parken in de regio.

project Ruimte voor de rivier Het gaat de Nederlandse overheid zo’n 5 miljard dollar kosten. Dit door de Nederlanders geïmplementeerde model voor overstromingsbeheer is geëxporteerd naar vele steden en landen over de hele wereld, van Bangladesh tot New Orleans, Houston en New York.

Het succes van dit model is gebaseerd op drie belangrijke factoren:

1. De steun van de bevolking voor het project, ondanks de verhuizingen;
2. gedegen wetenschappelijke expertise;
3. Een budget dat door de wet wordt beschermd om te voorkomen dat programma’s worden stopgezet naar goeddunken van uitvoerende regeringen.

Openen in volledig schermmodus

Publiek vertrouwen en veilige begroting

Blijkbaar heeft de ontheemding van mensen die in de doelgebieden woonden de controverse aangewakkerd.

Het werk was zwaar en lang. Maandenlang trokken Nederlandse overheidsfunctionarissen van dorp naar dorp, van de ene kerkstichting naar de andere, om burgers te overtuigen van de voordelen van de geplande veranderingen, waardoor ze gedwongen werden te verhuizen.

In de meeste gevallen boden buurtbewoners aan om niet ver van de oorspronkelijke plek, vaak hogerop, op een dijk een nieuw huis van betere kwaliteit te herbouwen. Het basisidee was om het sociale weefsel van de verplaatste wijken zoveel mogelijk te behouden.

In sommige gevallen heeft de overheid hele boerderijen gereconstrueerd om boeren te hervestigen. Ze wonen nu een paar honderd meter van hun oude bedrijf, met een nieuwe en moderne boerderij, met zorgvuldige architectuur. Dat wil zeggen dat wanneer de offerzone niet onder water staat, de koeien meestal op dezelfde vlakte grazen als voorheen, onderaan de weide.

Van de 34 geselecteerde locaties hebben sommige grote veranderingen ondergaan, terwijl andere bescheidener zijn.

In Nijmegen, een historische stad met 179.000 inwoners aan de oevers van de Rijn 2000 jaar geleden, 130 kilometer ten zuidoosten van Amsterdam, werd bijvoorbeeld een nieuwe zijtak van de rivier ontwikkeld, volledig op land met uitzicht op de stad. Er kan water doorheen stromen. De oude dijk is tegenwoordig een schiereiland midden in de rivier geworden, waar je wandelend of fietsend kunt eten. Een verscheidenheid aan Schotse runderen die tot het midden van de vorige eeuw in Nederland bestonden, werd opnieuw geïntroduceerd.

Publiek vertrouwen en veilige begroting

Om het doel te bereiken, moet je plannen maken Ruimte voor de rivier We hebben de steun van de burgers nodig. Daarom werd het project zeer zorgvuldig uitgevoerd.Erik Mosselman, ingenieur bij het Nederlandse onderzoeksinstituut Deltares, vertelde mij dit tijdens mijn bezoek aan het land in 2018 voor een gerelateerd rapport.

Tijdens hun rondgang langs Nederlandse overheidsfunctionarissen om het plan uit te leggen, uitten veel burgers de vrees dat een toekomstige regering het plan zou kunnen laten varen nadat de bevolkingsoverdrachten al hadden plaatsgevonden.

Om deze onzekerheden te voorkomen zorgde Nederland ervoor dat de begroting beschermd werd Ruimte voor de rivier Een wet om te voorkomen dat het plan voor politieke doeleinden wordt opgegeven.

Deze stap bleek een sterk argument om aan de burgers te bewijzen dat de voorgestelde landherontwikkeling een noodzakelijk aanpassingsproject voor de lange termijn is.

Steunend op solide expertise en solide data, en bovendien met een goed budget, zijn de autoriteiten erin geslaagd het vertrouwen van het publiek te winnen.

Investeer in preventie

Geboorte van het project Ruimte voor de rivier Het gebeurt echter niet in volledige harmonie. Er waren verhitte debatten in het Parlement, vooral over de begrotingskwestie en de kwestie van de afschaffing. Maar deze debatten hebben binnen de politieke klasse in Nederland consensus gecreëerd om in de overstroming te investeren. Een derde van het Nederlandse grondgebied ligt onder zeeniveau, wat op termijn zal verslechteren.

Nu investeren is een keuze van de Nederlandse overheid om toekomstige hoge kosten en menselijke ellende te voorkomen. In 1995 was er een grote ramp nodig om hen ervan te overtuigen dat het uitgeven van dit geld hen in de toekomst meer zou besparen.

Beslissingen die in politieke cycli worden genomen en die te kort zijn in vergelijking met de omvang van de vereiste projecten, zijn moeilijke keuzes.

Deze moeilijkheid deed zich voor in Nederland, en overal elders in Quebec. Als de Nederlanders erin slagen hun plan uit te voeren, komt dat doordat de besluitvormers een grote politieke wil hebben getoond.

Dit is een keuze die moed vergt, aangezien elk goed overstromingsbeheerbeleid een enigszins perverse kant heeft ten opzichte van gekozen functionarissen.

Als het nuttig en goed gebruikt wordt, heeft niemand last van de overstroming… niemand praat erover.

Voor politici is het, ondanks dat ze zoveel crores uitgeven, erg moeilijk om electorale voordelen te krijgen.

Wetenschappelijke rapporten zeggen echter dat het nog steeds nodig is om dit te doen om nog grotere kosten in de toekomst te voorkomen.

In de economie heet dit beleggen.