Osmotische energierevolutie

Het basisprincipe is al sinds de jaren vijftig bekend, namelijk dat wanneer zout water zoet water ontmoet, er op natuurlijke wijze een uitwisseling van ionen plaatsvindt en er een energie vrijkomt die osmotische energie wordt genoemd. Dit fenomeen wordt waargenomen in alle estuaria over de hele wereld. Het potentieel is groot. Alleen al in Frankrijk, inclusief het buitenland, bedraagt ​​het verbruik ongeveer 40 terawattuur per jaar, of ongeveer 10% van het elektriciteitsverbruik. Deze hernieuwbare energie wordt gekenmerkt doordat ze schoon is, afkomstig is van biologische bronnen, koolstofvrij en permanent is, in tegenstelling tot zonne- en windenergie. Er komt geen geluid of rook uit.

In theorie is het voldoende om een ​​energiecentrale op te zetten aan de monding van een rivier, waarbij zout water aan de ene kant en zoet water aan de andere kant wordt omgeleid, en deze twee stromen vervolgens tussen een reeks semi-permeabele membranen worden gecirculeerd. Chloride- en natriumionen uit het zout migreren tussen de twee oplossingen, waardoor een ionenstroom ontstaat die wordt omgezet in elektriciteit. Maar tot nu toe was deze technologie ineffectief en erg duur.