Met Wild Animal maakt Joel Decker zijn lezers tot meer co-auteurs dan ooit tevoren

Literatuur – zijn fans wachten al twee jaar op hem, nagelbijtend. De nieuwe roman van Joel Dekker, Grand Prix van de Franse Academie De waarheid over de zaak Harry Kibert In 2012 verschijnt het op dinsdag 27 februari in de boekhandel. in Een wild dier, De Zwitserse auteur neemt zijn lezers mee in een volkomen verslavende wereld achter gesloten deuren. Een boek waarmee Joel Decker wellicht net als in 2022 mee aan de slag gaat Alaska Sanders geval, Om zijn plaats in de top tien van de meest gelezen Franstalige auteurs in Frankrijk terug te winnen.

Een overval, tatoeages, een mysterieus koppel, een verward verleden, een luxueuze setting en een flinke dosis flashbacks vormen het recept voor deze uiterst effectieve nieuwe roman. En wat maaktEen wild dier WAAR “pageturner”Het is ook het feit dat Joel Dekker, nog meer dan in zijn eerdere romans, de regie grotendeels bij zijn lezers neerlegt, door hen elk personage en elke scène op hun eigen manier te laten tekenen en inkleuren.

De schrijver legt uit: HuffPost Deze keuze en hoe hij deze kostbare verbinding met hen ziet en onderhoudt.

In deze zesde roman neemt ze de lezer meer dan ooit niet bij de hand, maar nodigt ze hem uit om zich alles in te beelden. Maak je hem bijna verantwoordelijk?

Hoewel ik nog niet veel heb beschreven, doe ik dat in deze roman minder vaak. nul. Tenzij het een speciale betekenis heeft, is het essentieel voor de plot. Ik denk dat dit voortkomt uit het feit dat ik als lezer een hekel heb aan beschrijvingen. Als ik een boek lees, gaat het er niet om dat iemand mij over de personages vertelt en zegt: 'Hij had zo'n neus en zo'n haar.'. We hebben zo'n grote en rijke woordenschat in het Frans dat we met plezier alles op pagina's en pagina's kunnen beschrijven. Maar het maakt mij niet uit. Het is niet nodig. Je moet de lezer zijn plaats laten innemen.

Daarom word ik emotioneel als mensen me vertellen dat de film erg filmisch is. Dit betekent in feite dat het de beelden van de lezer op een zeer krachtige manier betrekt. Daarna kan hij zijn film bouwen. En ze zullen allemaal anders zijn.

Betekent dit dat uw schrijfproces vooral op de lezer gericht is?

Ja en nee. Ik ben niet geobsedeerd door de lezer als ik schrijf, dus herhaal ik bijvoorbeeld tegen mezelf: “Ik moet hem schrijven”. Maar mijn concept van literatuur, vooral als lezer en ook als auteur, is delen en uitwisselen. Dit is wat mij gelukkig maakt. Ik kom altijd terug op de verbale vraag. Een echt goed verhaal is mondeling.

Als je mensen een verhaal vertelt, zie je dat ze erin zitten. Het motiveert je, je wilt meer doen, en je doet meer. Voor mij is het boek hetzelfde, het is echt iets dat je samen doet. In de eerste plaats ben ik het samen met mezelf, omdat ik geen plan heb als ik schrijf. Ik weet niet wat er nog meer aan de hand is, dus ik ben de auteur van het boek, de maker van het verhaal en mijn lezer. Wanneer het vervolgens wordt afgedrukt, ligt het bij de lezer.

Onderhoudt een nauwe relatie met de lezers, vooral via sociale netwerken. Wat krijg je hiervan?

Ik denk dat het goed is om een ​​plek te hebben waar we allemaal heel gemakkelijk met elkaar kunnen praten. Ik heb overal lezers, over de hele wereld, en in die zin zijn sociale netwerken erg mooi en lees ik alles. Maar ik ontmoet liever mensen in bibliotheken. Dit moment van delen is echt krachtig, je kunt er redactioneel iets uit halen en vooral veel goede energie. Ik ben ze erg dankbaar, het is dankzij hen dat alles wat mij overkomt en ik weet wat ik aan hen te danken heb.

Heeft het feit van de oprichting van uitgeverij Rosie Wolf deze associatie gewijzigd?

Ja, het bracht me dichter bij de lezers. Want nu kan ik ze andere boeken aanbieden, die naar mijn mening nodig zijn, en iets anders met ze delen, iets anders dan alleen maar zeggen: “Ik heb dit gelezen en het is geweldig.”. Daar kan ik deze overtuiging omarmen die ik heb, namelijk dat het noodzakelijk is om te lezen en anderen te laten lezen. We moeten mensen van hun telefoon halen, we moeten ze aan het lezen krijgen. Dit is de strijd van de eeuw, vooral voor de volgende generatie.

UitgangEen wild dier Gaat het gepaard met een zekere plankenkoorts, namelijk de wens om niet ontmoedigd te raken?

Succes is zeer paradoxaal. Als ik een nieuwe roman uitbreng, voel ik minder druk – in de zin dat ik weet dat mensen mij vertrouwen – maar ik moet dat vertrouwen respecteren door ze ook ergens anders heen te brengen, met boeken die zich zullen ontwikkelen in relatie tot mijn verlangens, en deze zijn verlangens. Waar ik naar zou moeten luisteren. Dit boek is anders, strak, compact. Ik denk dat de lezers ervan zullen genieten zolang ik risico's neem. Soms zullen ze het meer of minder leuk vinden, dat is normaal. Maar je moet er niet te veel over nadenken.

De link bestaat, maar is sindsdien gewijzigd Harry Kibert 12 jaar geleden, en ik zal blijven veranderen. Mijn droom is om het vertrouwen dat ze in mij hebben gesteld waar te maken en deze band te behouden. Je moet eerlijk zijn, want als je begint binnen het paradigma te blijven van niemand teleurstellen, zul je uiteindelijk iedereen teleurstellen. Je speelt een rol en draagt ​​een masker, en waar is het concept van uitwisseling en delen als je niet jezelf bent?

Zie ook op HuffPost :