Zes maanden isolatie waren voor deze onderzoekers voldoende om hun eigen dialect te ontwikkelen

Leestijd: 2 minuten – gespot BBC nieuws

Onderzoek op Antarctica is niet voor iedereen weggelegd. In de winter is het minst bevolkte continent ter wereld zes maanden lang afgesloten. Geconfronteerd met de koude, bijna eeuwige nacht, met weinig vrije tijd tot hun beschikking en zeldzame telefoontjes naar hun dierbaren, brengen de onderzoekers veel tijd door met praten met elkaar.

Van daaruit ontstond het ‘Antarctisch Engels’, vermoedelijk het Engelse dialect De kleinste ter wereld. Het uiterlijk ervan is weinig bestudeerd. Maar tijdens de winter van 2018 werd er in een onderzoek naar de zaak gekeken. Zes maanden lang volgde ik de ontwikkeling van de Engelse taal voor zesentwintig mensen op het Rothera Research Station, de grootste Britse basis op het continent. Dat meldt BBCbenadrukt het twee belangrijke factoren die van invloed zijn.

Gedwongen isolatie draagt ​​sterk bij aan de geboorte van een nieuw dialect. Zonder invloed van buitenaf wordt de uitspraak van Singleton natuurlijk, omdat sprekers geen andere referentie hebben. Dit fenomeen wordt ook waargenomen in de grote steden: in de jaren tachtig gaven bepaalde delen van Londen, waar de migrantenbevolking geconcentreerd is, aanleiding tot het Multicultureel Londens Engels (MLE) – een mengeling van het lokale dialect, Jamaicaans Creools en enkele van de 300 andere dialecten. talen gesproken in de hoofdstad Jaren gingen voorbij.

Onstabiele toon

Een andere invloedrijke factor is de diversiteit van de herkomst van geleerden. Het bestudeerde team omvatte burgers van de Verenigde Staten, IJsland, Duitsland, Schotland en Wales. Iedereen spreekt Engels, maar met verschillende accenten (regionale kenmerken of omdat het een vreemde taal is).

Voor degenen wier moedertaal niet Engels was, bracht dit hun uitspraak dichter bij die van moedertaalsprekers van het Engels. Meer in het algemeen convergeerden alle dialecten geleidelijk naar een vergelijkbare fonetische uitspraak. Aan de andere kant is zes maanden niet genoeg om deze fusie op het gehoor te detecteren: de verschillen verschijnen alleen in de transcriptie van de geluidsgolven.

Bovendien kan de duurzaamheid van het Engels op Antarctica alleen worden gewaarborgd door generatievernieuwing. “Kinderen kunnen heel goed imiteren, dus het onthouden van de woorden van anderen wordt versterkt.” legt Jonathan Harrington, co-auteur van het onderzoek, uit. Vooral door dit proces geloven taalkundigen dat het Amerikaans-Engels afweek van het Brits-Engels, omdat immigranten van verschillende nationaliteiten verschillende weken opgesloten zaten op een schip met bestemming de Nieuwe Wereld.