Deze onderzoekers gebruiken games om te begrijpen hoe de hersenen werken

Onderzoekers gebruiken games om de hersenprestaties en sociaal gedrag te bestuderen.

In juni 2024 de krant De aard van menselijk gedrag publiceren deze kwestie Door Allen K. et al. Het heeft tot doel het gebruik van games als experimentele modellen aan te moedigen om zowel de ecologische (dat wil zeggen contextuele) validiteit als de omvang en kracht van onderzoek naar hersenfunctie te vergroten.

Vooruitgang in de psychologische en cognitieve wetenschap is voornamelijk mogelijk gemaakt door de ontwikkeling van eenvoudige experimenten met controleerbare factoren die in veel onderzoeken herhaaldelijk worden gebruikt. Dit is ideaal voor het verkrijgen van reproduceerbare resultaten en nauwkeurige statistische modellering, maar het beperkt enorm het soort vragen dat we kunnen stellen, en dus de antwoorden die we krijgen!

Dus suggereren de auteurs hier Games als alternatieve route. Het doel is om het repertoire van klassieke psychologische taken uit te breiden om te verifiëren dat psychologische theorieën die door eenvoudige experimenten zijn ontwikkeld het gedrag van mensen in meer contextuele situaties kunnen verklaren, maar ook om nieuwe vragen te stellen (en dus te beantwoorden) over het functioneren van de hersenen.

Maar wat is het spel eigenlijk?

Ja, ja, het is een serieuze vraag, en er is een verrassend antwoord op van de Oostenrijkse filosoof Wittgenstein: volgens hem: Games zijn het perfecte voorbeeld van een concept dat geen strikte definitie vereist om te begrijpenOmdat er geen gemeenschappelijk element is tussen alle games. Daarom kan het onmogelijk zijn om een ​​definitie te vinden die alle huidige en toekomstige gevallen kan omvatten!

Hier hebben de auteurs echter gekozen voor de volgende definitie van ‘games’, die zeker zijn beperkingen heeft, maar die het mogelijk maakt om te reageren op de context van het artikel: ‘Facilitators die het gedrag van spelers reguleren en wiens primaire doel plezier is.’ Sterker nog: spelletjes Intuïtieve omgevingen Die weerspiegelen aspecten van de echte wereld waarmee gemakkelijk interactie mogelijk is. Dit maakt het bijzonder interessant om inductieve vooroordelen te bestuderen die in een bepaalde context tot een complexe actie leiden.

Andere kenmerken van het spel: we genietenDit is intrinsiek motiverend! Geloof me, dit is een belangrijk onderdeel van wat misschien wel het moeilijkste onderdeel is van het opzetten van een populatieonderzoeksprotocol: het selecteren van mensen (in termen van aantallen, maar ook in termen van diversiteit). Het is vaak moeilijk om een ​​voldoende groot aantal mensen te verzamelen om interessante statistische gegevens te verkrijgen.

We zijn dus het tegenovergestelde van klassieke experimenten die (in het algemeen) helemaal niet intuïtief en nogal saai zijn.

Concreet: hoe werkt het? Om een ​​voorbeeld te geven, Van Oveusden et al. Het ontwikkelde een spel voor twee spelers, vergelijkbaar met boter-kaas-en-eieren of gomuku, waarbij spelers om de beurt tokens plaatsen totdat een speler vier van zijn gekleurde tokens op een rij verbindt.

In samenwerking met een bedrijf voor mobiele apps konden de auteurs gegevens verzamelen van meer dan 1,2 miljoen spelers online en in het laboratorium!

Hun resultaten bewijzen dit De diepte van de planning van mensen neemt toe met hun niveau van game-ervaring. Bovendien toonden ze aan dat online spelers begonnen met aanzienlijk slechtere zoekstrategieën dan laboratoriumdeelnemers. Het zou dus interessant kunnen zijn om te onderzoeken hoe mensen hun zoekstrategieën verbeteren door een meer algemene onlinepopulatie te observeren, waarbij vrijwillige deelnemers aan het lab daadwerkelijk op een hoger niveau lijken te beginnen.

Houd sociaal gedrag in de gaten

Een ander voorbeeld : Te gaar En Symbolische namen Het zijn ideale spellen voor het bestuderen van sociaal gedrag dat afhankelijk is van gedeelde kennis (zoals sociale overdracht, zoeken naar groepen of welk ander grootschalig sociaal fenomeen dan ook), waarbij de overwinning afhangt van het delen van inductieve vooroordelen met andere leden van de groep.

Een van de belangrijkste voordelen van games is dat ze ons kunnen helpen vragen op een enigszins unieke manier te beantwoorden. Dat heeft betrekking op onze diepste motivaties. Waarom streven we bijvoorbeeld doelen na ondanks de afwezigheid van externe beloning? Dit is wat we merken bij dergelijke games Maine-ambachtdat geen specifiek doel biedt om te bereiken, maar een sandbox-modus biedt waarin de speler vrij kan handelen.

Wat besluiten mensen te doen in dit soort scenario’s? Stellen ze zichzelf doelen die ze willen bereiken, en zo ja, welke tijdschaal of moeilijkheidsgraad stellen ze zichzelf dan? Dit zijn vragen die over het algemeen niet voorkomen in klassieke psychologische experimenten en welke games je de mogelijkheid kunnen bieden om ze te beantwoorden.

Bij andere games, zoals Zelda, moet de speler meerdere cognitieve aspecten tegelijkertijd gebruiken Planning, verkenning en geheugendie traditioneel afzonderlijk worden bestudeerd met behulp van klassieke methoden, waardoor potentiële interactie-effecten worden genegeerd.

Het is duidelijk dat het gebruik van games in een onderzoekscontext met beperkingen wordt geconfronteerd, variërend van de moeilijkheid om verschillende parameters te controleren of zelfs inter-individuele variabiliteit met betrekking tot bijvoorbeeld de ervaring die mensen met hetzelfde spel hebben voordat ze aan een test deelnemen. Deze beperkingen zijn volgens de auteurs echter niet onoverkomelijk door een goed onderzoeksontwerp.

Dus hoe zit het met jou, zou je ermee instemmen om voor de wetenschap te spelen?