In Roland Garros, het verhaal van Nadal, met zijn hoop en twijfels

Op een Olympisch feest behoort tennis, dat sinds 1988 op het menu staat, zelden tot de meest verleidelijke gerechten. Misschien is de fout het succes van de gevestigde, zeer winstgevende en goed gepubliceerde professionele circuits voor mannen (ATP) en vrouwen (WTA) van het ene einde van het jaar tot het andere. Vandaar het soms gebrek aan eetlust bij enkele grote namen ten tijde van de Spelen: tijdens de laatste editie in Tokio, in 2021, kondigde de helft van de top tien onder mannen, en bijna hetzelfde aantal onder vrouwen, een pakket aan.

Bewegen, niets te eten? Niets deze zomer. In de eerste plaats om decoratieve redenen. In Parijs biedt tennis zichzelf een droompodium, zo niet uniek: het podium van Roland Garros en zijn gravelbanen die doen denken aan de Grand Slam.

Dan de kwestie van de casting. Bij de mannen heeft de Italiaanse nummer 1 van de wereld, Jannik Sinner, zich mogelijk op het laatste moment teruggetrokken vanwege een amandelontsteking, terwijl de andere zwaargewichten er zijn, te beginnen met de Servische Novak Djokovic, 37 jaar oud. Nadat hij begin juni midden op Roland Garros geblesseerd raakte, keerde de 24e Grand Slam-kampioen terug op het veld, tot de laatste wedstrijd op Wimbledon medio juli. Zaterdag had hij minder dan een uur nodig om zijn eerste wedstrijd te winnen. De winnaar op Porte d’Auteuil in juni, en vervolgens op Wimbledon tegen de Serviër, de Spanjaard Carlos Alcaraz, 21, valideerde ook in snelle modus zijn ticket voor de tweede ronde.

Wanen en angst

Maar de hoop, de opwinding en de twijfels die het Olympische toernooi teweegbrengt, kunnen momenteel enigszins overdreven worden samengevat in vijf letters: Nadal. De 38-jarige Spanjaard, die al veertien keer werd gekroond op Roland Garros, heeft in ieder geval een lijf dat overal schreeuwt. Maar hij wil ook en vooral zijn schemering uitstellen door te slagen in zijn vertrek, waarvan de datum onzeker blijft.

Porte d’Auteuil, zijn aanwezigheid brengt zijn deel van vragen, illusies en angsten met zich mee. Zijn we getuige van het laatste hoofdstuk van Nadals verhaal op Roland Garros? In het laatste toernooi van zijn carrière? Zal hij in staat zijn om deel te nemen aan de competitie zonder enige fysieke problemen? Zal hij zondag de bescheiden Hongaar Marton Fucsovics in het enkelspel verslaan voordat hij in de tweede ronde Novak Djokovic ontmoet in een confrontatie die herinneringen en enkele legendarische wedstrijden zal oproepen? Wat is zijn unieke relatie in het dubbelspel met zijn jonge landgenoot Carlos Alcaraz?

Op deze laatste vraag gaf Mallorca zaterdagavond enkele antwoorden, aan het einde van zijn eerste overwinning op de Argentijnen Máximo González en Andres Molteni (7-6, 6-4), geplaatst als nummer 6. Durant was een groot deel van de wedstrijd , waar hij zo goed mogelijk inviel voor Nadal. Goede schoten, goed zicht op het spel, en hoewel de oudste zijn rechterdij leek te beschermen door een imposant verband, maakte hij de directe fouten van zijn teamgenoot goed.

Je hebt nog 52,29% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.