Astronomen hebben een planeet ontdekt die niet zou moeten bestaan

Binnen enkele miljarden jaren zal de zon uitdijen tot meerdere malen zijn huidige omvang en de binnenste planeten van het zonnestelsel bedekken, waarschijnlijk inclusief de aarde. Veel planeten in andere systemen staan ​​een soortgelijk lot te wachten naarmate hun gaststerren ouder worden. A priori zouden deze ondergedompelde werelden zich niet moeten herstellen. Een paar jaar geleden deden astronomen van het Institute of Astronomy van de Universiteit van Hawaï de opmerkelijke ontdekking van een planeet die duidelijk nog leefde.

Rode reuzen

Vroeg in hun leven verbranden sterren, inclusief onze zon, waterstof in hun kernen tot helium door middel van kernreacties. Dit noemen wij fase Hoofdreeks. Wanneer de waterstof van de ster bijna volledig is omgezet in helium, neemt de kernreactie af. De druk van kernfusie neemt op zijn beurt af, terwijl de zwaartekracht op de kern van de ster blijft drukken. Onder invloed van de zwaartekracht trekt deze kern samen, terwijl de buitenste lagen beginnen uit te zetten. Dit proces zorgt er uiteindelijk voor dat de ster groter wordt en in een rode reus verandert. Tijdens deze fase wordt de ster helderder en koeler.

Uiteraard ervaren de planeten in kwestie tijdens deze expansiefase intense getijdenkrachten, terwijl de temperaturen en druk extreem zijn. Eén die aanvankelijk in een baan rond zijn ster draaide Het wordt vervolgens ingeslikt of geabsorbeerdTerwijl de materialen zich vermengen met de buitenste lagen van de ster. Het kan echter gebeuren dat sommige planeten ondanks alles overleven. Dit is vooral het geval 8 Omi bbijnaam DoenPlaneet van het Jupiter-type.

‘Een buitengewone overlevende’

Met behulp van verschillende observatoria hebben astronomen vastgesteld dat de planeet om zijn rode reuzenster draait op slechts de helft van de afstand tussen de aarde en de zon. In eerste instantie was deze waarneming niet erg verrassend. Maar met behulp van waarnemingen van de stellaire oscillaties van deze ster door de TESS-satelliet ontdekten ze dat deze ster Helium verbranden in de kern. Dit betekent dat hij minstens één keer eerder massaal is uitgegroeid tot een rode reuzenster. De ster was al opgezwollen Tot 1,5 keer de baanafstand van de planeetwaarbij hij het daarbij opslokte, voordat het inkromp tot zijn huidige omvang, slechts een tiende van die afstand.

” Planetaire opname heeft catastrofale gevolgen voor de planeet of de ster zelf, of beide. Het feit dat Halla erin slaagde zo dicht bij een gigantische ster te blijven die hem anders zou hebben opgeslokt, maakt de planeet tot een uitzonderlijke overlevende“, merkt astronoom Mark Hone op, hoofdauteur van de studie gepubliceerd in natuur.

Hoe kunnen we deze flexibiliteit verklaren?

Onderzoekers suggereren twee hoofdtheorieën. De eerste suggereert dat de planeet niet daadwerkelijk het risico liep om te worden ingeslikt. Net als de beroemde Star Wars-planeet Tatooine, die rond twee zonnen draait, gelooft het team dat de gastster feitelijk het resultaat zou kunnen zijn van de fusie van twee originele sterren. Wellicht had een dergelijke fusie kunnen plaatsvinden Het verhinderde dat een van hen voldoende uitbreidde om de planeet op te slokken.

Een andere mogelijkheid is dat Hala pasgeboren is. Met andere woorden: deze gewelddadige botsing tussen de twee sterren, die nog steeds hypothetisch is, zou een gaswolk kunnen produceren waaruit de planeet is ontstaan. In dit geval zou het een Planeet “Tweede generatie”..

De ontdekking van Halla, een planeet die de uitdijing van zijn ster tot een rode reus heeft overleefd, roept dus vragen op over ons begrip van de dynamiek van sterren en planeten. Hoewel veel planeten voorbestemd zijn om te worden opgeslokt door hun ouder wordende sterren, presenteert Halla een uniek geval van kosmische veerkracht. De door astronomen voorgestelde theorieën, of het nu gaat om een ​​samensmelting van sterren die verzwelging verhindert, of planeetvorming uit het puin van zo’n samensmelting, illustreren de complexiteit en verrassingen van de evolutie van sterren.

Deze ontdekking opent nieuwe horizonten over de interacties tussen sterren en planeten, en over de mogelijkheid dat werelden overleven onder extreme omstandigheden. Nu onze zon over enkele miljarden jaren de status van rode reus nadert, verrijken dergelijke onderzoeken ons begrip van de kosmische mechanismen die aan het werk zijn en het mogelijke lot van onze planeet. Hala, de overlevende planeet, symboliseert het aanpassingsvermogen en de veerkracht van de hemelse materie in het licht van de gigantische krachten van het universum.