Hoe gebruikt een insect infraroodstraling om zijn menselijke doelwit te bereiken?

Om dit te bereiken combineert het tegelijkertijd verschillende detectiemethoden, zoals blijkt uit het onderzoek van onderzoekers van de University of California, Santa Barbara. Aedes aegypti detecteert eerst kleine fluctuaties in kooldioxide (CO2) in de lucht, veroorzaakt door menselijke ademhaling. Deze detectie werkt op een afstand van meer dan tien meter van het doel.

Volgens de woensdag gepubliceerde studie heeft het als effect dat het “de motorische activiteit verhoogt en de interactie met andere stimuli van de gastheer vergroot.” In het bijzonder de reuksignalen van menselijke geur, die kunnen worden gedetecteerd op een afstand van maximaal één of twee meter. Omdat Aedes aegypti echter een “slechte gezichtsscherpte” heeft, wordt de effectiviteit van deze aanwijzingen bij het vinden van de weg naar zijn doel verminderd door mogelijke luchtstromen. Aan de andere kant weet het insect dat het zijn doel heeft bereikt zodra het heel dicht bij de menselijke huid komt, op minder dan tien centimeter afstand, door daar vocht en hitte te detecteren. Wij moeten er nog komen.

ratelslang

Een team van de Universiteit van Californië, onder leiding van professor Craig Montiel, probeerde erachter te komen of Aedes aegypti, zoals ratelslangen of sommige kevers, infraroodstraling van een organisme kon gebruiken om zijn locatie te verbeteren. Het menselijk lichaam verliest van nature energie, deels in de vorm van infraroodstraling. Het is dezelfde die ’s nachts met een nachtkijker de vorm van een mens of dier detecteert.

De onderzoekers voerden een gedragsexperiment uit door 80 vrouwtjesmuggen in een kooi te plaatsen, op enkele centimeters afstand van twee platen, één met een omgevingstemperatuur van 29,5 graden Celsius, een typische temperatuur voor een warm land, en de andere die in het warme land kon worden gebracht. thuis. Temperatuur van de menselijke huid: 34°C. Dit apparaat maakte ook de uitstoot van een verborgen kooldioxidewolk mogelijk en de verspreiding van de geur van menselijk zweet afkomstig van een oude handschoen.

Door deze elementen te combineren met het in beeld brengen van het gedrag van de muggen, ontdekten ze dat een enkel signaal, kooldioxide, geur of infraroodstraling van het paneel dat de huidtemperatuur bereikte, tot een zeer zwakke reactie leidde. Het was merkbaar meer uitgesproken bij de combinatie van geur en kooldioxide. Maximaal door infraroodstraling, geur en koolstofdioxide te combineren.

De studie suggereert dat de oppervlaktetemperatuur van andere zoogdieren in menselijke omgevingen tot 10 graden Celsius kan verschillen. Helaas is de menselijke huid “het aantrekkelijkst voor muggen”, aldus het onderzoek. Waaruit blijkt dat Aedes aegypti volgens waarnemingen infraroodstraling van de huid kan detecteren tot een afstand van minimaal 70 cm van het onderwerp. Op een “tussenafstand” tussen dat punt detecteert het kooldioxide en lichaamsgeuren enerzijds en warmte en vocht van de huid anderzijds.