Het smelten ervan versnelt en wetenschappers maken zich zorgen over het omslagpunt

De Thwaites-gletsjer is een enorm monster dat West-Antarctica domineert en een gebied bestrijkt ter grootte van Groot-Brittannië of Florida. Met een dikte van op sommige plaatsen meer dan 2.000 meter is het ook een van de breedste (120 km) en meest dynamische gletsjers ter wereld, en vormt het de hoeksteen van IJsbedekkingIJsbedekking Van West-Antarctica.

Het is dus geen verrassing dat het nauwlettend in de gaten wordt gehouden: sinds 2018 hebben wetenschappers van Nationale Wetenschapsstichting (Verenigde Staten) en Onderzoeksraad voor natuurlijk milieu (VK) Ze bestuderen operaties fysiekfysiek Die de terugtrekking van gletsjers monitoren als onderdeel van de International Thwaites Glacier Collaboration (ITGC). Om dit te doen, gebruiken ze de nieuwste technologieën: RobotsRobots Onderzeeërs en innovatieve technologieën ModelleringModellering Door ijsbreuk en -stroming hebben we de mechanismen achter dit fenomeen beter kunnen begrijpen GietijzerGietijzer “Gletsjer van het einde van de wereld” en het verbeteren van voorspellende modellen. Helaas is het laatste nieuws niet goed.

Een ramp sneller dan verwacht en onvermijdelijk

Wetenschappers hebben zojuist aangekondigd dat de terugtrekking van de gletsjer sneller en alarmerender is geworden dan verwacht persbericht Gepubliceerd op de ITGC-website. Gedurende meer dan tachtig jaar is de neergang van de reus versneld, en de afgelopen dertig jaar is het tempo razendsnel geworden. de HoeveelheidHoeveelheid De hoeveelheid ijs die vanuit Thwaites en de aangrenzende gletsjers de oceaan instroomt, is tussen de jaren negentig en 2010 verdubbeld. In totaal vertegenwoordigt het water dat door dit smelten ontstaat ongeveer 8% van de huidige stijging van het zeeoppervlak (4,6 mm/jaar)!

Als de Thwaites-rivier volledig zou instorten, zou het oceaanpeil met 65 centimeter stijgen, wat honderden miljoenen mensen in kustgebieden zou bedreigen. Op de lange termijn zou dit leiden tot… Het stort inHet stort in De ijskap en daarmee de zeespiegel stijgen met 3,3 meter, waardoor de lagere delen van de wereld ernstig worden bedreigd, van New York tot Dhaka via Londen en de eilanden in de Stille Oceaan… om nog maar te zwijgen van de onherstelbare schade aan ecosystemen.

De huidige modellen voorspellen echter een voortdurende versnelling van het ijsverlies, wat zou kunnen leiden tot een wijdverbreide ineenstorting van de West-Antarctische ijskap tegen de 23e eeuw.^e eeuw. Er bestaat nog steeds onzekerheid over het exacte moment van deze verschuiving, maar niet in de richting die men zou hopen: ondoordachte processen zouden het fenomeen kunnen versnellen en ervoor kunnen zorgen dat het eerder dan verwacht instort. De onmiddellijke klimaatinterventies waar al tientallen jaren op wordt aangedrongen, zullen te laat komen en het onvermijdelijke alleen maar uitstellen, en zullen er niet in slagen het volledige smelten van het ijs op korte termijn te voorkomen.