Zware beschuldigingen tegen Zidane

Bijna twintig jaar na het einde van zijn spelerscarrière blijft Zinedine Zidane een van de populairste Franse atleten. Niets kan de populariteit veranderen die hij op 12 juli 1998 genereerde dankzij zijn dubbel tegen Brazilië. Noch zijn kopstoot op Marco Materazzi in de WK-finale van 2006, noch de dopingverdenkingen tegen hem na zijn avontuur bij Juventus uit Turijn.

Toen Zinédine Zidane in januari 2004 voor een rechtbank in Turijn werd ondervraagd, gaf hij toe dat hij creatine en vitamines had ingenomen tijdens het spelen voor Juventus. “Dit is mij nog nooit eerder overkomen in Frankrijk, en nu ook niet in Spanje”, zei hij toen hij als getuige werd gehoord in het proces tegen zijn voormalige club en specifiek tegen twee van zijn leiders, die terechtstonden wegens “sportfraude”.

Hoewel creatine niet tot de door het Internationaal Olympisch Comité (IOC) verboden producten behoorde, was het gebruik ervan twijfelachtig. Hetzelfde geldt voor metalen die worden geïnjecteerd. “Wat moet een speler krijgen? Het wordt alleen gebruikt in extreme gevallen, zoals bij operaties…” Hij werd beledigd door een professor in de farmacologie in een verder onderzoek dat in september 2016 werd gepubliceerd, wat aanleiding gaf tot een
“Legale steroïden”: “Als je deze medicijnen in hoge doses of gedurende langere tijd gebruikt, is dit een vorm van legale steroïden. Er is absoluut geen verschil tussen het nemen van steroïden en het nemen van deze producten.”

Zinedine Zidane en de verontrustende test in 1997

Tijdens zijn getuigenis voor de Italiaanse rechtbank noemde Zinédine Zidane twee producenten bij naam: Isafosvina en Newton. Om de inname ervan te rechtvaardigen, haalde hij een erfelijke ziekte aan, thalassemie, waar Pete Sampras ook aan leed en die zich kan manifesteren als ijzertekort. Maar volgens Basma Lahori, auteur van het boek ‘Het geheime leven van Zidane’, dat in 2008 werd gepubliceerd, heeft de voormalige Bordeaux-speler nooit een gebrek aan ijzer gehad, blijkt uit de verschillende medische onderzoeken die hij gedurende zijn carrière heeft ondergaan.

In haar boek brengt Basma Lahori een ander potentieel problematisch incident in de dopingproblematiek aan de orde. Tijdens het wintertrainingskamp van de Blues in Tignes, eind december 1997, werd een onaangekondigde censuuroperatie uitgevoerd door Alain Garnier, voormalig directeur van het Europese Bureau van het Wereldantidopingagentschap, wat Aime Jacquet boos maakte. En met goede reden, aldus Marie-Florence Grenier-Laustalot, die zich in samenwerking met het Internationaal Olympisch Comité lange tijd heeft ingezet voor het screenen van dopingproducten. “Eén van de uitgevoerde tests toonde aanvankelijk een verdacht testosteronniveau aan”, Zei ze. De resultaten zullen echter onbeantwoord blijven…