“Frankrijk lijdt onder inefficiënte overheidsuitgaven en het is tijd om dit aan te pakken.”

naarDe ontwerpbegroting voor 2025, officieel gepresenteerd op 10 oktober, schetst grofweg veel inkomsten en uitgaven, en de nieuwe ministers van Financiën en Begroting, Antoine Arman en Laurent Saint-Martin, hebben weinig tijd gehad om hun voorstellen uit te werken. Het lijdt geen twijfel dat er wijzigingen zullen worden aangebracht tijdens de behandeling van het ontwerp van de begrotingswet (PLF) door het parlement. Maar de belangrijkste uitdagingen waarmee het beheer van de overheidsfinanciën wordt geconfronteerd, zijn duidelijk.

Geconfronteerd met een begrotingssituatie die sinds het begin van het jaar aanzienlijk is verslechterd, met een tekort dat in 2024 naar verwachting 6,1% van het bbp zal bedragen in plaats van de 4,4% die in de begrotingswet is vastgelegd, besloot de regering van Michel Barnier dat ze moest proberen drie zaken met elkaar te verzoenen. Gedeeltelijk tegenstrijdige doelstellingen. Hij moest voorkomen dat hij het vertrouwen in de obligatiemarkt volledig zou verliezen, aangezien de kloof tussen de Franse en Duitse rentetarieven gevaarlijk groter werd. Hij moest oppassen dat hij de economische recessie niet versnelde door een al te restrictief begrotingsbeleid te vermijden. Ten slotte moest hij zoveel mogelijk het aanbodzijdebeleid van Emmanuel Macron in stand houden, dat, zonder resultaten te boeken die in overeenstemming waren met de verwachtingen die erop waren gesteld, er niettemin in slaagde de aantrekkelijkheid van Frankrijk en het werkgelegenheidsniveau te verbeteren.

In het licht van deze criteria ontbreekt het bij de ontwerpbegroting niet aan vakmanschap. Volgens de regering zal het tekort in 2025 naar verwachting 5% van het bbp bedragen, een voorspelling die door de Hoge Raad voor Openbare Financiën als kwetsbaar maar niet geheel vergezocht wordt beschouwd. daar Prognoses van het Franse Observatorium voor Economische VoorwaardenHet rapport van 16 oktober is iets pessimistischer: ondanks de grote begrotingsaanpassing (1,3% van het bbp) zou de groei in 2025 moeten afnemen, maar deze blijft duidelijk positief (0,8%).

Deze beperkte macro-economische impact kan hoofdzakelijk worden verklaard door twee factoren: aanzienlijke monetaire versoepeling, mogelijk gemaakt door de terugkeer van de inflatie naar onder de 2%; Om het tekort terug te dringen, moet gebruik worden gemaakt van tariefverhogingen waarvan de impact op de vraag zeer laag zal zijn en de effecten op het aanbod zullen worden verzacht door hun expliciet tijdelijke karakter.

Een krachttoer

Door het taboe op belastingverhogingen op te heffen, konden Michel Barnier en zijn team een ​​evenwichtiger begrotingsproject opbouwen dan het geval zou zijn geweest als de begrotingsconsolidatie uitsluitend op bezuinigingen was gebaseerd. Tarieven voor bedrijven, verlagingen van de socialezekerheidsbijdragen en belastingen voor de rijkste huishoudens zullen feitelijk een zeer zwakke impact hebben op de vraag. Technisch gezien zijn de ‘geassocieerde multipliers’ veel minder dan eenheid, in tegenstelling tot maatregelen die rechtstreeks van invloed zijn op de consumptie of het inkomen van huishoudens met een laag inkomen.

Je hebt nog 47,1% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.