Roger Federer is bang voor Dominic Kupfer, maar hij gaat naar de Ronde van 16 op Roland Garros

Twilight of God stond zaterdag 5 juni niet op het programma in Stade Philippe Chatrier. Het standbeeld van de leider wiebelde, maar stond nog steeds, heel trots. Luis Horna blijft de laatste niet-gerangschikte speler die Roger Federer versloeg in de Grand Slam (in de eerste ronde op Roland Garros 2003).

Maar Dominic Kupfer deed er alles aan om zijn naam in de geschiedenis te schrijven en werd hoogstwaarschijnlijk de laatste tegenstander van Roger Federer op Roland Garros. Een belangrijke kleine regel in de prijslijst. Behalve die streak weigerde Federer het aan hem over te laten.

Zelfs als hij verre van zijn beste fysieke conditie is, zelfs als hij al veel meer heeft gespeeld (63 niet-dwingende fouten vs. 51 overwinningen), blijft hij een kampioen. En wat onder andere de held definieert, is zijn haat tegen de nederlaag. De haat in het geval van Zwitserland is mogelijk versterkt door het feit dat ze ’s nachts in een stadion achter gesloten deuren speelden. Dit hoofdstuk van zijn geschiedenis afsluiten zonder publiek? Te weinig voor hem.

Een heel moeilijke start

Zelfs als hij worstelde om de service van de tegenpartij terug te geven, zelfs als hij een reeks backhand-fouten maakte (21 in de uitwisseling), gaf hij nooit op. Toen Kupfer in de derde set met 4-2 brak, stortte Federer zich in de korte reeks (17/33 beklimmingen).

Sinds het begin van de meeting straalt hij altijd op Grid. Toen besloot hij zich daar voor altijd te vestigen. En terug naar voren (5-4). Hij maakte zelfs een punt, maar Kupffer haalde op het juiste moment de juiste service tevoorschijn. We kunnen ons de sfeer van waanzin voorstellen die zou zijn ontstaan ​​toen de derde game in zoveel mogelijk sets werd aangekondigd…

Zelfs zonder de steun van de bevolking zo lang voor hem, vond Federer de reserves om de leiding aan te pakken. Als hij eerder in de wedstrijd fysiek leek te zijn gearriveerd, vond hij in deze tiebreak wat benen. Het is voldoende om harder op de service te drukken en jezelf weer makkelijke punten te geven. Met een nieuwe korte bal die Kupfer dwong in het net te sprinten, zag hij de voorsprong. Het was precies middernacht.

eindproces

Als een goede familieman die de veertig nadert, vond Federer dat het tijd was om het af te maken en naar bed te gaan (brekend om 2-1) vooruit te gaan. Maar baby Kupffer wilde het feest verlengen. De Zwitser gaf de jonge speler meer tijd, maar niet tot het punt van het spelen van de vierde game. 3:35 uur in de wedstrijd, dat was genoeg.