“Old Chico”, de niet zo brede rivier van Brazilië

Frankrijk 5 – maandag 2 augustus om 20.50 uur – Documentaire

Het is de eerste drang om te reizen, sinds de kindertijd: om een ​​stuk papier, losjes gevormd als een boot, te volgen in gootwater of een stroompje. Toen ze opgroeiden, maakten co-auteurs Lisa Delahaye en François Picchu er een zomerreeks van, “At the Sea’s End”, de laatste presenteerde met een goed humeur. Om het vierde seizoen te lanceren, kozen ze Rio São Francisco, bijgenaamd “Old Chico”, die 3.000 kilometer ten noordoosten van Brazilië naar de Atlantische Oceaan snijdt.

Vanaf de eerste noten hebben de aftitelingen een muzikale sfeer die bekend is in de oren van stamgasten van de show “Trains Are Not Like Others” en herinneren ons eraan dat de twee shows hetzelfde productiebedrijf hebben – Step by Step Productions met de deelname van France Télévisions . Deze rivierversie van de spoorwegserie neemt ook zijn symbolen over, met een presentator met een a priori fysiek uiterlijk en niet erg atletisch – zelfs als hij aan paardrijden en duiken doet … – iedereen kan hem herkennen. Avontuur lijkt dus binnen ieders bereik.

Glimlachend en vriendelijk tekeer ging François Picchu niet stroomopwaarts maar ongeveer halverwege om Petrolina te bereiken, een stad van ongeveer 300.000 inwoners waar moderniteit en het goede leven samenvloeien. “Dat is goed. Het is goed, goed!”, Waardeert de journalist voordat hij Gabriël ontmoet, een specht uit karanka Soorten spreuken.

Driekwart van de kerk staat onder water

De beelden zijn esthetisch en de historische herinneringen zijn lichtgevend – op het traject, over de rivier, van de Portugese kolonisatie – maar genoeg om de sequentie weer te geven op de inheemse Indianen, waar zoetwaterzeeën afdalen van de rivier en niet de grimmige rode huid ontmoeten, als in de Dronken boot de Rambo, maar een afstammeling van Pancararo.

Onder hen is Pia, een verpleegster die de camera tijdens haar tour volgt. De jonge vrouw verwelkomt het overlijden dat leden van haar gemeenschap voor 97% zijn ingeënt tegen het Covid-19-virus; Aan de andere kant vindt ze het jammer dat kinderen vastzitten aan hun smartphone… zoals overal het geval is.

En stroomafwaarts ontmoeten we lokale cowboys, Sertau vaqueiros, cognacliefhebbers en wilde paarden. De meest opwindende reeks blijft echter het waterbezoek aan de driekwart verzonken kerk in Petrolandia. “Ik ben niet erg kerkelijk, meestal wel”François Picchu waarschuwde. Maar daar is hij duidelijk blij mee.

Ongeveer net zoveel als tijdens de laatste stop, in Piaçabuçu, voordat je merkt dat je direct naar de zee kijkt. Alsof dat niet genoeg was om elf jaar geleden een koffer in te ruilen voor een rugzak om de allure van Philippe Gugler aan het roer van “Trains Like Nothing Else” te winnen, maakte François Picchu er een leuk moment van om te ontsnappen.