Achter Dutch Zachary een diep gat

Indrukwekkend, ook de statistieken zijn onbekend. Met een oppervlakte die vergelijkbaar is met Zwitserland (maar vlak), en twee keer zoveel inwoners, is Nederland de op een na grootste voedselexporteur ter wereld, na de Verenigde Staten. Hier is de cultuur intens, maar de fokkerij: de Bataafse kudde van 115 miljoen dieren is belangrijker dan in Zwitserland. Net als elders in Europa na de Tweede Wereldoorlog, industrialiseerde het koninkrijk zijn landbouw. Zeer goed georganiseerd, pragmatisch en vaak in de voorhoede van chemische en mechanische technologieën, slaagde hij boven verwachting.

Maar ten koste van het milieu. Onder druk van de Europese Unie om de uitstoot van broeikasgassen en het gebruik van synthetische bestrijdingsmiddelen drastisch terug te dringen, wilde de regering dit voorjaar ingrijpende maatregelen nemen. Het probleem is dat ze niet verenigbaar zijn met de agrovoedingsindustrie van vandaag, en over deze activiteiten wordt zeer slecht gecommuniceerd. Vastbesloten om hun activiteitsniveau te beschermen, protesteerden boeren door de steden met hun tractoren te blokkeren. Vandaag is het conflict voorbij.

Lees ook het gelinkte artikel: In Nederland een meedogenloze strijd tussen ecologie en intensieve landbouw

Deze jacquary bevestigt dat Nederland verre van een monopolie heeft. Aan de ene kant vervuilt en handhaaft de stad de paradox van ontkoppeling van de realiteit van het platteland, terwijl ze beweert de levensstijl te verstoren om de planeet te redden. Aan de andere kant wordt de landelijke ruimte, met de middelen om dezelfde natuur te beheersen en mensen te voeden in de 20e eeuw, vandaag geïnterpreteerd als de noodzaak om zoveel mogelijk te produceren, maar zonder de tot nu toe erkende faciliteiten.

Lees verder: Emmanuel Macron, voorzitter van “Good France”.

Voor Nederlandse boeren is het een wereld op instorten. Hun rebellie is dus economisch, maar het kristalliseert het genoemde verval, dat gedeeltelijk werd gevoeld in Zwitserland tijdens de stemming over pesticiden vorig jaar, en we denken ook aan gele honden terwijl we wachten op wat de man in de veeteelt dit najaar zal brengen. Ze spraken zich ook uit tegen milieuhervormingen en gingen met indrukwekkende vastberadenheid de rotondes en de hoofdstad op. Meer recentelijk leidde de gedwongen overgang naar biologisch voedsel in Sri Lanka, weliswaar in een heel andere context, tot de ineenstorting van de economie en de val van het regime na een volksopstand. Centra en periferieën begrijpen elkaar niet meer. In een tijd waarin bossen in brand staan, rivieren opdrogen en de planeet zweet, voegt het een delicatere sociale laag toe aan de puzzel van leiders die moeten werken aan de onvermijdelijke verandering in onze manier van leven.

Lees opnieuw: De val van de Rajapakse-clan in Sri Lanka