Bekentenissen van Jeff Reign Adelaide’s lange weg naar het kruis

Stade Louis II, 3 februari 2021. Terwijl OGC Nice eruitzag alsof ze op weg waren om de Riviera Derby in Monaco te winnen, werd Jeff Reine-Adélaïde in de 94e minuut op een brancard uitgeschakeld na slechte ondersteuning. Een seizoen lang Eglon, gehuurd van Olympique Lyonnais, kronkelde van de pijn toen hij zijn knie greep. Vonnis: Voorste kruisband ruptuur van de linkerknieeen blessure die hij in december 2019 bij FC Rhône al aan zijn rechterbeen had opgelopen. Het kostte hem bijna 13 maanden om volledig te herstellen en zo begin maart terug te keren naar de competitie in Parc Lorient (4-1-zege voor OL).

In een interview gegeven aan het teamDe voormalige aanvoerder van France Espoirs bevestigde dat zijn passie voor voetbal hem in staat heeft gesteld om psychologisch door te gaan tijdens zijn lange herstel: “Ondanks de blessure keek ik de hele tijd voetbal op tv, L1, L2, Engeland… en dan helpt de familie ook mee om de baan te behouden. Het moeilijkste was om te herstellen met OL afgelopen zomer. Ik zag de anderen gaan trainen en ik was alleen met chirurgen die lijden. En dan zes maanden naar het stadion gaan om ze te zien spelen is echt ingewikkeld. Ingewikkeld om je hulpeloos te voelen.’

“Who? Ik bedacht me. “

De 24-jarige nog steeds in de kolommen van het Franse sportdagblad vertelt over zijn periode van twijfel, die hij dankzij zijn entourage wist te doorstaan, zowel in OGC Nice als in OL: “In het begin is het verdriet. Het is zo pijnlijk om geblesseerd te raken als je in goede vorm bent en je zoveel moeite doet om terug te komen. Dan is er de vragende fase. Zal ik nog terug kunnen komen? Dan is het de passie dat grijpt ons en we gaan weer aan het werk. Maar we vallen mee. Weg in de tijd van herhaling. In die tijd hebben de staf en mijn collega’s me veel geholpen door me te omringen met positieve vibes.

Tijdens deze lange weg van het kruis bracht deze onzekerheid hem ertoe om na te denken over een haastig einde van zijn carrière, voordat hij uiteindelijk deze moeilijke beslissing uitsloot dankzij zijn mentale toestand: “Ik moet zeggen, het kwam door mijn hoofd, het zat in mijn achterhoofd. Daarna heb ik een winnaarsmentaliteit, geen verliezende mentaliteit, en daarom kwam het bij me op. Maar ik stond op omdat ik dingen In perspectief zo ​​veel, zei ik tegen mezelf dat er erger was dan ik. Natuurlijk is het moeilijk om gewond te raken en een operatie te ondergaan, maar tijdens mijn herstel had ik tijd om betrokken te raken bij verenigingen en ik zag kinderen die geen ouders meer hadden of gehandicapte kinderen. Het zorgde ervoor dat ik daar wilde komen. Ik heb het geluk dat ik kan voetballen, dus ik kon niet in deze speling blijven.