“Belastingongelijkheid wakkert het wantrouwen in instituties aan.”

Over de hele wereld ontwijken de rijken grotendeels belastingen, en deze belastingonrechtvaardigheid voedt een gebrek aan vertrouwen in instellingen, legt Gabriel Zucman, directeur van het European Tax Observatory, uit. In een rapport in opdracht van Brazilië, dat dit jaar voorzitter is van de G20, adviseerde de econoom een ​​mondiale belasting op hun rijkdom op te leggen, die de landen waarschijnlijk jaarlijks 250 miljard dollar (233 miljard euro) zou opleveren.

Uw rapport benadrukt dat de 3.000 miljardairs op deze planeet grotendeels belastingen ontduiken. Hoe zijn we hier gekomen?

Het is in de eerste plaats het failliet van de inkomstenbelasting, dat doorgaans de hoeksteen vormt van het belastingprogressiefisme. Voor mensen met hoge bezittingen is het gemakkelijk om hun vermogen zo te structureren dat het weinig belastbaar inkomen genereert. De omvang van dit fenomeen is lange tijd genegeerd, maar verschillende recente onderzoeken hebben het mogelijk gemaakt om het te kwantificeren: de ontwijking van inkomstenbelasting door de rijkste mensen is massaal en systematisch.

Tegenwoordig is de enige belasting die miljardairs echt treft de vennootschapsbelasting, die zij betalen via de bedrijven waarvan zij eigenaar zijn. Maar het tarief van deze belasting is de afgelopen decennia aanzienlijk gedaald als gevolg van de race to the bottom tussen landen en de overdracht van winsten naar belastingparadijzen.

Het resultaat: alle belastingen bij elkaar genomen stortten de verplichte bijdragen van miljardairs in. Het geval van de Verenigde Staten is opvallend. In de jaren vijftig betaalden Amerikaanse miljardairs meer dan 50% van hun inkomen aan belastingen. Tegenwoordig bedraagt ​​hun percentage ongeveer 20%.

Wat waren de gevolgen?

Deze belastingontwikkelingen hebben bijgedragen aan de explosie van de rijkdom van miljardairs. In 1987 vertegenwoordigde dit het equivalent van 3% van het mondiale BBP. Tegenwoordig is dat 14%. Bijna de helft van deze groei is echter te danken aan lagere belastingen, waardoor ze via een sneeuwbaleffect meer welvaart hebben kunnen vergaren. Zo is het vermogen van miljardairs sinds 1987 met 7,1% per jaar toegenomen (na aftrek van de inflatie), terwijl het inkomen per hoofd van de bevolking wereldwijd gemiddeld slechts met 3% per jaar is gestegen.

Heeft de rest van de economie geprofiteerd van de verrijking van miljardairs, via het zogenaamde ‘catch-and-flow’-effect?

Neem hier de Verenigde Staten, het land dat de grootste poging heeft gedaan om de trickle-down-theorie te testen. In 1980, toen Ronald Reagan de presidentsverkiezingen won, bedroeg het hoogste marginale inkomstenbelastingtarief 70% – het hoogste in de geïndustrialiseerde landen. In 1986 daalde het tot 28% – het laagste van de geïndustrialiseerde landen.

Je hebt nog 73,04% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.