Bij Stonehenge zet een voetafdruk alles wat we dachten te weten op zijn kop

Vijfduizend jaar na de bouw ervan blijft de site van Stonehenge fascinatie opwekken, wat aanleiding geeft tot nieuwe hypothesen over hoe het werd gebouwd en waarom het bestaat. Dit megalithische monument werd gebouwd in het graafschap Wiltshire, in Zuid-Engeland, en bestaat vandaag de dag nog steeds uit ongeveer tachtig stenen, zeer nauwkeurig gerangschikt rond een centraal element, de altaarsteen.

Zoals populaire mechanismen ons eraan herinnerenDeze naam verwijst naar een blok groene zandsteen met een gewicht van ongeveer zes ton, waarvan tot nu toe werd gedacht dat het afkomstig was uit Wales, waar zich verschillende afzettingen van dit gesteente bevinden. Door zijn horizontale ligging en andere stenen die erop vallen, ligt het nu voor driekwart begraven en daardoor moeilijk te herkennen voor bezoekers van de site, maar het blijft vrij uniek binnen de volle stenen van Stonehenge.

Het is de oorsprong van deze altaarsteen die volledig in twijfel is getrokken door onderzoek uitgevoerd door een team van Curtin University, een internationale universiteit gevestigd in Australië, Maleisië, Singapore, Sri Lanka, Mauritius en de Verenigde Arabische Emiraten. Volgens hun werk komt de steen niet uit Wales, maar uit Schotland. Het is voldoende om twijfel te zaaien over veel van de zekerheden over hoe Stonehenge is ontstaan.

De vingerafdruk die alles verandert

Om de ouderdom en chemie van de minerale korrels in de altaarsteenfragmenten te bestuderen, creëerde het team er een chemische vingerafdruk van. Later werd ontdekt dat de chemische samenstelling ervan overeenkwam met die van gesteenten in het noordoosten van Schotland, waardoor het duidelijk werd onderscheiden van het gesteente uit Wales. “Uit onze analyse bleek dat de in de altaarsteen geïdentificeerde minerale korrels meestal tussen de 1.000 en 2.000 miljoen jaar oud zijn, terwijl de andere mineralen ongeveer 450 miljoen jaar oud zijn.”“, legt Anthony Clarke, hoofdauteur, uit Uit de studie.

Er werd een chemische vingerafdruk verkregen “Het geeft aan dat de steen uit rotsen komt Orkney-bekkenIn Schotland, minstens 750 kilometer van Stonehenge.Wijzend. Het is genoeg om je af te vragen hoe deze majestueuze steen naar zijn uiteindelijke locatie werd vervoerd. Richard Bevins, co-auteur van de studie, kondigde aan dat de zaken nog maar net zijn begonnen en dat er een fase van onderzoek zal beginnen om het exacte punt van herkomst van de altaarsteen te bepalen, wat onderzoekers daarom naar Schotse landen zou moeten leiden.

“Onze ontdekking van de oorsprong van de altaarsteen benadrukt een aanzienlijk niveau van gemeenschapscoördinatie tijdens het Neolithicum en helpt een fascinerend beeld te schetsen van het prehistorische Groot-Brittannië.”“, concludeert Chris Kirkland, co-auteur van het onderzoek.

“Zulke enorme goederen over land vervoeren van Schotland naar Zuid-Engeland zou buitengewoon moeilijk zijn. Hij vervolgt, Dit duidt op het gebruik van een mogelijke zeevaartroute langs de Britse kust. Hierbij waren verreikende handelsnetwerken en een hoger niveau van gemeenschapsorganisatie betrokken dan algemeen wordt aangenomen tijdens het Neolithicum in Groot-Brittannië. Of hoe een chemische vingerafdruk voldoende zou kunnen zijn om onverwachte en voorheen onontdekte paden te openen.