Bruno Lemaire onthult zijn nieuwste spaaridee

Zal Frankrijk erin slagen uit de begrotingsimpasse te komen? Frankrijk, verwikkeld in stagnerende overheidsrekeningen en opgezadeld met een schuldenlast van 110% van het bbp, staat onder zware kritiek. Tussen de ratingbureaus, het Internationale Monetaire Fonds en het Auditbureau blijven waarschuwingen op de aftredende CEO neerdalen. Bij zijn vertrek bereidt de minister van Economische Zaken zich voor op het overdragen van de sleutels van zijn ministerie na een ambtstermijn van zeven jaar, geteisterd door crises.

Bruno Le Maire staat nog steeds aan het roer van Bercy en wil zijn boeken blijven schrijven en lesgeven. Er wordt verwacht dat hij lezingen zal geven aan Europese universiteiten, en de voormalige hoge functionaris was afgelopen juni niet kandidaat voor de vervroegde parlementsverkiezingen. In afwachting van de benoeming van de regering levert de minister zijn beloften af Tentoonstelling Zijn ideeën om de begrotingspuzzel in Frankrijk op te lossen. Frankrijk zal aanzienlijke investeringen moeten doen in de milieutransitie, defensie en gezondheidszorg, en tegelijkertijd de overheidsrekeningen op orde moeten brengen. Het is genoeg om de volgende regering een koud zweet te bezorgen.

Bruno Le Maire, zeven jaar in Percy’s ketel

-Overgang van de verzorgingsstaat naar de beschermingsstaat

De Franse overheidsfinanciën, die de Rekenkamer ‘zorgwekkend’ achtte, dreigen te verslechteren als Bercy weigert de belastingen te verhogen. In zijn economische programma is het Nieuwe Volksfront specifiek van plan om de belastingen op grote fortuinen te verhogen door de oprichting van de interne veiligheidstroepen en om de schaal van de inkomstenbelasting te herzien door van vijf naar veertien beugels te gaan. Nog steeds vasthoudend aan de totem van de lage belastingen, stelt Bruno Le Maire voor om het sociale model van Frankrijk van top tot teen te herzien. Frankrijk moet van een verzorgingsstaat naar een beschermingsstaat evolueren. de staat Je moet de zwaksten beschermen, Maar cheques en hulp mogen niet op zo’n brede manier worden verdeeld. Het land moet zich concentreren op onderwijs, het koolstofvrij maken, defensie en veiligheid, en schuldreductie. Dit zijn de prioriteiten van de eenentwintigste eeuw. vertrouwen In de Tribune.

Maar dit liberale voorstel riskeert een kernbomeffect te creëren. Bij decreten van de sociale zekerheid uit 1945, de pijler van de Franse verzorgingsstaat, werd een systeem van collectieve bescherming voor de Fransen ingesteld waarin risico en ziekte gescheiden werden van het individu. De verzorgingsstaat opereert volgens de logica van verzekeringen, geïnspireerd door het Duitse Bismarckiaanse model. Het wordt gefinancierd via een systeem van bijdragen van werkgevers en werknemers. Het door Bruno Le Maire bepleite model is echter gebaseerd op de logica van het helpen van de meest kwetsbare groepen, waardoor een deel van de Fransen zou worden uitgesloten. Dat betekent dat deze bevolkingsgroep zich vaak moet abonneren op particuliere verzekeringssystemen of onderlinge verzekeringsmaatschappijen om zichzelf in te dekken tegen risico’s en gevaren. De staat keert vervolgens terug naar zijn soevereine taken (politie, justitie, defensie) om geld te besparen.

Koopkracht: contributieverlagingen herzien

Het andere pad dat Bruno Le Maire op tafel legde, heeft te maken met de koopkracht van de Fransen. De inflatie is in Frankrijk de afgelopen maanden zeker afgenomen (1,8% in juni), maar voor veel huishoudens blijft de kwestie van het einde van de maand een prangende vraag. Afgelopen januari beloofde premier Gabriel Attal de ‘ontwrichting’ van de samenleving aan te pakken. Het percentage werknemers dat het minimumloon ontvangt, heeft in 2023 al een recordniveau bereikt (17,3%). Volgens Dars.

Wat de lage lonen betreft, heeft het voorstel van het Nieuw Volksfront om het minimumloon te verhogen naar 1.600 euro netto de afgelopen weken tot heftige discussies onder economen geleid. In heersende kringen verspreidt de angst zich zeer snel. De ontslagnemende minister van Economische Zaken bekritiseert deze door het linkse kamp voorgestelde maatregel. ” Buitenaardse politieke controverse vandaag “, Kritiek. ” De discussie negeert alle economische en financiële realiteit. Bijvoorbeeld over het minimumloon, Er zijn kmo’s, kmo’s, freelancers en ambachtslieden die hun werknemers moeten betalen. Als we hen vragen deze werknemers 1.600 euro te betalen terwijl de productiviteit daalt, zullen deze bedrijven hen ontslaan. », waarschuwt de voormalige minister van Landbouw onder Nicolas Sarkozy.

Voor vijftigjarigen is “De juiste oplossing om het nettosalaris van werknemers te verhogen is om de helling van de tariefverlagingen volledig te herzien, de salarisdynamiek te herstellen en door te gaan met het scheppen van banen.”. Ook hier zou het ter discussie stellen van de loonverlagingen zeker de arbeidskosten doen dalen, terwijl het risico bestaat dat de rekeningen van de sociale zekerheid al in de rode cijfers terechtkomen. In opdracht van premier Attal stelden ook de economen Antoine Beauzio (Public Policy Institute) en Etienne Wasmer (New York University) voor In een tussentijds rapport Om de helling van de premieverlagingen te verkleinen, kan dat wel “Het heeft een krachtig multiplicatoreffect op de vaardigheidstraining, waardoor werknemers door kunnen groeien naar het minimumloonniveau.” Maar het eindrapport dat deze zomer aan Matignon zou worden voorgelegd, wordt mogelijk begraven vanwege de grote politieke onzekerheid.

Koopkracht: de eerste gedachten van economen over de ‘minder nadruk’ op Frankrijk