Christian Joachim, coureur van “picomachines”, is onzichtbaar voor het blote oog

Welk spel speelt hij? In de kelder van zijn laboratorium in het Centrum voor de ontwikkeling van materialen en structurele studies (Cemes), in Toulouse, is Christian Joachim verbijsterd, met de hulp van Umamahesh Thupakula, een postdoctoraal student. Als een fan van Mikado duwt hij, dankzij de commando’s die van zijn toetsenbord naar een majestueuze machine worden gestuurd, met een met het blote oog onzichtbare stok. zonder succes. schiet hem neer. Het werkt niet, ook dubbelklikken. dezelfde. Dan schrijft hij zijn volgende strategie op een stuk papier. Zal ze gelijk hebben? Zou hij in staat zijn om deze staaf van 50 nanometer op te tillen op een trede van ongeveer twintig nanometer hoog – één nanometer is gelijk aan een miljardste van een meter, minder dan de diameter van het afgeknipte haar? op 100.000?

En om dit te bereiken, zou het deze pionier op een wetenschappelijk gebied met de naam Biotics eerst in de jaren zeventig en vervolgens Molecular Electronics een paar jaar later een plezier doen. Het idee is om met succes de functionaliteit van huidige elektronische componenten in één molecuul te concentreren, die het resultaat zijn van de nanoschaalvorming van materialen zoals silicium. Schakelaar, draad, versterker, transistor, collector … allemaal op een molecuul, tien tot honderd keer kleiner dan de huidige materialen.

Als we zijn grappige spel niet echt begrijpen, is het ook moeilijk om de onderzoeker, die net 65 is geworden, in een hokje te plaatsen. Chemisch ? fysiek? Of zelfs een wiskundige? Weinigen van de drie voor een zilveren medaille op de CNRS in 2001.

vijf schapen

Omdat het moleculen manipuleert, moet het worden geclassificeerd als een chemicus. ” Maar hij heeft er een fysieke kijk opcorrigeert Eric Dujardin, een CNRS-onderzoeker bij het Carnot Interdisciplinair Laboratorium in Bourgondië, met wie hij lange tijd samenwerkte bij Simes. Hij is niet geïnteresseerd in hun gebruikelijke eigenschappen van kristallisatie of faseverandering, maar hij stelt zich voor hoe hun energietoestand het mogelijk zou maken om een ​​functie te implementeren. Hij verzon zelfs namen voor deze moleculen, buiten de officiële nomenclatuur om, waardoor de ogen van scheikundigen groter worden. » “Ik teken graag een schaap met vijf poten op het bord om mijn collega’s te motiveren die zullen proberen het te maken”Christian Joachim, die zich herinnert dat hij zich voorstelde, toen hij nog student was, de eerste moleculaire draad op het bord in zijn slaapkamer te vinden. “Hij houdt zeker van tekenen! Maar alchemisten brachten hem soms terug naar de aarde.herinnert zich Jean-Pierre Leony, voormalig directeur van Cemes.

Je hebt nog 70,57% van dit artikel om te lezen. Het volgende is alleen voor abonnees.