De Chinese raket die in 2022 op de maan neerstortte, had een mysterieus object aan boord

De mysterieuze crash op de maan blijft vragen oproepen nadat de Chinese Chang’e 5-T1-raketbooster op het oppervlak neerstortte. Latere waarnemingen hadden feitelijk niet één, maar twee parabolische kraters aan het licht gebracht.

Dubbel gat roept vragen op

Op 4 maart 2022 stortte een object dat aanvankelijk werd geïdentificeerd als een SpaceX Falcon 9-raketbooster, die in 2015 in een baan om de aarde was achtergelaten, neer op de maan. Uit verder onderzoek is inmiddels gebleken dat het in feite een raketaanjager was van het Chinese maanverkenningsprogramma, dat in 2014 werd gelanceerd.

Zeven jaar lang volgde een groep onderzoekers van de Universiteit van Arizona het pad van het ruimteobject. In een Recent verschenen artikelLaatstgenoemde legde uit dat hij zowel de lichtreflectie van de raket als zijn bewegingen in de ruimte onderzocht. Op basis van de waargenomen kenmerken concludeerden ze dat het object hoogstwaarschijnlijk de Chinese missiebooster was Changyi 5-T1.

Er deed zich echter een interessante ontdekking voor: deze booster droeg Mysterieuze lading Die ook verdween tijdens de botsing met het maanoppervlak, zoals blijkt uit zijn aanwezigheid Twee gaten op het oppervlak. goud, volgens Om deze twee spuitmonden ongeveer even groot te krijgen, heb je twee ongeveer gelijke massa’s nodig, zegt Tanner Campbell, een promovendus aan de Universiteit van Arizona.

Een verrassend stabiel object

Waarnemingen met een telescoop brachten het unieke gedrag van de booster aan het licht. Gezien de zwaartekrachten van de aarde en de maan, evenals de constante blootstelling aan zonlicht in de ruimte, zou deze booster eigenlijk moeten oscilleren toen hij de maan naderde, vooral gezien de asymmetrische structuur van de raket met een leeg lichaam en een zwaar lichaam. De motor zit aan één kant. In plaats daarvan zal de booster aan het einde zijn “op koers gebleven” Van het ene uiteinde naar het andere, wat aangeeft Opmerkelijke stabiliteit.

Daarom veronderstelden de onderzoekers dat er een extra component is die verband houdt met de introductie van motivatie, en die als een factor fungeert Contragewicht voor beide motoren En nu stabiliteit in een baan om de aarde. Toen de booster de maan raakte, versterkten de twee resulterende kraters hun theorie. Maar de exacte aard van dit element is nog onbekend. Dit kan een extra ondersteuningsstructuur zijn, specifieke hulpmiddelen of iets anders. Helaas is het onwaarschijnlijk dat deze informatie ooit openbaar zal worden gemaakt. Aangezien er echter toekomstige maanmissies gepland zijn, zou het verstandig zijn om op te roepen tot grotere transparantie met betrekking tot objecten die worden ingezet door ruimtevaartorganisaties en andere spelers uit de sector.

De mysterieuze ineenstorting van het Chang’e 5-T1 missieboostervoertuig op de maan roept veel vragen op die onbeantwoord blijven. De vorming van twee kraters van gelijke grootte, gecombineerd met de onverwachte stabiliteit van het naderende object, duidt op de aanwezigheid van een extra element dat verbonden is met de boegschroef, waarvan de aard nog onbekend is. Dit fenomeen is van belang voor onderzoekers en benadrukt het belang van het vergroten van de transparantie bij ruimtemissies, vooral met betrekking tot objecten die in een baan om de aarde worden ingezet. Naarmate de maanverkenning voortduurt, wordt het essentieel om de implicaties van deze mysterieuze gebeurtenissen volledig te begrijpen om beter te kunnen anticiperen op toekomstige uitdagingen in de ruimteverkenning.

Kan analyse van getroffen puin verborgen aanwijzingen onthullen?

Hoewel de inslagkraters tot veel speculatie hebben geleid, zijn sommige wetenschappers van mening dat het bestuderen van het puin dat tijdens de inslag is uitgestoten aanvullende informatie zou kunnen opleveren. Dit puin kan fragmenten bevatten van nog onbekende materialen of specifieke componenten die verband houden met de mysterieuze lading van de booster. Analysetechnieken op afstand, zoals spectrometrie, kunnen daarom worden gebruikt om de vorming van kraters beter te begrijpen en misschien wel de aard van het onbekende object te ontdekken. Deze hypothese voedt het debat over de noodzaak van robot- of menselijke missies om maaninslaglocaties nauwkeurig te inspecteren.