De continentale lithosfeer zal in de mantel onder Türkiye vallen

satellietgegevens, via Positie van stations GPSGPSlaat ons zien dat tektonische platen inderdaad in beweging zijn, wat zeker langzaam is (enkele millimeters per jaar), maar continu. Continenten bewegen echter niet alleen zijwaarts. Ze zijn ook onderworpen aan bewegingenbewegingen Verticaal: stijgend of dalend (dalend). Dit is uiteraard het geval voor de botsingsgebieden (Alpen, Himalaya, Pyreneeën…)))Riftzones, zoals die door Oost-Afrika, zijn gebieden op hoge breedtegraden die onder het aardoppervlak begraven lagen IJsbedekkingIJsbedekkingMaar ook enkele plateaus, zoals Tibet, Altiplano-Puna en Anatolië.

Een topografische paradox

De dynamiek van deze plateaus is bijzonder complex en lijkt verband te houden met onderling verbonden tektonische, thermische en geologische processen. Als ze verkeerd worden begrepen, produceren ze vaak spectaculair terrein, zoals op het Centraal-Anatolische plateau van Türkiye. Terwijl het plateau over het algemeen stijgt, vormt zich feitelijk een depressie in het midden ervan. Dit is het Konya-bekken. Het is rond van vorm en heeft snelheidsnelheid Het is een relatief snelle bodemdaling, ongeveer 20 mm/jaar. Een beweging die in deze regionale context lastig te verklaren is.

Om het mysterie van het Konya-bekken te ontrafelen, voerde een team van onderzoekers laboratoriumexperimenten uit om de mechanismen te bepalen die aan de oorsprong zouden kunnen liggen van de vorming van dit bekken, rekening houdend met de geologische en geofysische gegevens van de regio.

Gepubliceerd In het tijdschrift NatuurcommunicatieDaarom duiden de resultaten op de aanwezigheid van instabiliteit aan de basis van de continentale lithosfeer. Bedenk dat de lithosfeer de buitenste schil van de aarde vertegenwoordigt en… cortexcortex Evenals de kwetsbare bovenkant van jasjas.

De druipende lithosfeer

Er is eerder gesuggereerd dat het Centraal-Anatolische plateau 10 miljoen jaar geleden ontstond na een tektonische gebeurtenis die de lithosfeer dikker maakte. Een stukje jas lithosfeerlithosfeer Vervolgens scheidde het zich af om erin te stromenAsthenosfeerAsthenosfeerwat leidt tot verheffing van de resterende lithosfeer. De onderzoekers suggereren dat er momenteel een soortgelijk mechanisme bestaat aan de oorsprong van het Konya-bekken. Onder het bassin duiden seismische gegevens erop dat een deel van de dichte, koude lithosfeer in de asthenosfeer wegzakt en een soort ‘druppel’ vormt. De aanwezigheid van deze instabiliteit trekt de korst naar beneden, wat de ontwikkeling van de oppervlaktedepressie verklaart. Laboratoriumexperimenten zijn erin geslaagd dit fenomeen te reproduceren.

Een scenario dat zou kunnen helpen sommige geologische structuren op andere planeten zoals Mars of… VenusVenus.