Als we aan archeologie denken, denken we vaak aan tempels uit verre beschavingen of dierenbotten uit een ander tijdperk. Het is echter zeer geschikt voor het bestuderen van het menselijk leven in de ruimte. Justin St. B. Walsh, hoogleraar kunstgeschiedenis, archeologie en ruimtestudies aan de Chapman University, weet hier iets van. Sinds 2022 werken hij en zijn collega’s aan het opnieuw bedenken van archeologische methoden om een eerste experiment in zijn soort uit te voeren op het Internationale Ruimtestation (ISS), waarbij astronauten ter plaatse worden gebruikt. Ze hebben zojuist gepost Analyses van de eerste twee “opgravingslocaties”..
De bevindingen openen een venster op het leven in de oudste ruimtehabitat van de mensheid, die in drieëntwintig jaar door ongeveer 280 mensen werd bewoond. Door zero strips te observeren, waarvan het misbruik een zwaartekrachtreservoir vormt voor veel potentiële opslaggebieden, bieden ruimtearcheologen sleutels tot het begrijpen van toekomstige ruimtestationingenieurs – met name het Gateway-station dat de baan van de maan zal volgen. Het demonstreert dus het flagrante gebrek aan opslagruimte, maar ook aan privacy.
Het begon allemaal in januari 2022, toen Justin St.P. Walsh en zijn collega-astronauten het Internationale Ruimtestation (dat het experiment sponsorde) vroegen om vijf ongeveer vierkante testlocaties op te zetten. De door archeologen gekozen gebieden voor werkplekken, sport en vrije tijd. De ISS-bemanning kiest ook een zesde locatie op basis van hun eigen interesses. Vervolgens fotograferen de astronauten zestig dagen lang dagelijks deze pleinen om het komen en gaan van objecten te observeren.
Deze nieuw uitgevonden methode is het ruimtelijke equivalent van de eenvoudigste archeologische techniek: gronduitgraving. De resulterende beelden brengen de rijkdom van het culturele landschap van het ISS over, terwijl ze enkele stereotypen terzijde schuiven Sciencefiction over leven in de ruimte. Het station bleek chaotisch, ongeorganiseerd, krap en vies. Er zijn geen grenzen tussen werk- en rustruimtes. Er is weinig of geen privacy. Zelfs de badkamer ontbreekt.
Er zijn twee locaties onderzocht: de onderhoudsmuur en de vrije muur
Dat brengt ons bij onze eerste twee locaties. Eén bevindt zich in de Amerikaanse Harmony-unit, vlakbij de Japanse en Europese laboratoria, waar zich vier slaapplaatsen bevinden. Daarom is het een belangrijke verkeersplaats. Om precies te zijn: het doel van het eerste onthulde vierkant is de Onderhoudsmuur: een blauwe metalen plaat waaraan veertig haken zijn bevestigd om voorwerpen aan vast te maken. Hieronder vindt u een tabel voor reparatie van apparatuur.
NASA heeft dit gebied ontworpen voor onderhoud, zoals de naam al doet vermoeden. Toch hebben archeologen bijna alles waargenomen, behalve dat. Vijftig dagen lang werd deze plek alleen gebruikt om spullen op te slaan. Het moet gezegd dat het door het aantal krassen een favoriete opbergplek is. 44% van de dingen die voorbijkwamen hadden daar niets mee te maken. Wat aantoont dat deze klittenbandsluitingen eenvoudigweg de verdienste hebben dat ze een soort tijdelijke zwaartekracht uitoefenen op de vele objecten die het Internationale Ruimtestation bewonen.
De muur die dient als een andere “opgravings” -locatie heeft geen specifieke functie zoals een onderhoudsmuur. Sterker nog, die heeft het niet. Het gebied bevindt zich in de Quiet Module, waar toiletten en fitnessapparatuur zijn gevestigd, en is een essentiële doorgang naar een van de favoriete plekken van de astronauten: het observatiecentrum van de koepel. Daarom lijkt het gebruik van deze muur zonder enige specifieke functie behoorlijk eclectisch. We hebben een laptop, een antibacteriële experimentkit en herbruikbare tassen op voorraad.
Eén bemanningslid bewaarde daar zelfs zijn toilettas tweeënvijftig dagen. Dit is logisch, gezien de nabijheid van de toiletten en oefenmatten, waar astronauten meerdere uren per dag op rennen. Maar het openbare karakter van de ruimte (de bemanning passeert er voortdurend) maakt duidelijk hoeveel ruimte het ISS overhoudt voor privacy en netheid.
Uit de analyse van deze eerste twee ruimtelijke archeologische vindplaatsen blijkt dus dat er sprake is van een vertekening tussen het geplande gebruik en het daadwerkelijke gebruik. Dankzij deze reeks buitenaardse archeologische gegevens, een historisch precedent, begrijpen we nu beter de structuur van het ruimtestation en de sociale kwesties die daar op het spel staan. De overige vier locaties moeten ook de relaties onderzoeken tussen de astronauten en de door de bemanningsleden meegebrachte onderscheidingen. Dit experiment is wellicht onze enige kans om het internationale ruimtestation vanuit deze hoek te bestuderen Het station moet in 2031 vernietigd worden.
“Muziekfanaat. Professionele probleemoplosser. Lezer. Bekroonde tv-ninja.”
More Stories
Artsen roepen op tot systematisch onderzoek van toekomstige moeders
Zand om voortplanting bij planten te voorkomen
Een nieuwe studie onthult veelbelovende resultaten