De James Webb Telescoop biedt ongekend inzicht in de periode dat het heelal transparant werd!

Eerst was er de oerknal. En in die vroege momenten vertoonde ons universum weinig gelijkenis met het universum dat we vandaag kennen. Het was gevuld met ongelooflijk dik en heet gas. Een gas dat honderden miljoenen jaren nodig had om af te koelen. Toen was het helemaal ondoorzichtig. Dan, alsof ” Iemand “ druk op de knop “herhalen”Het gas begon weer op te warmen. ioniseren Eindelijk werd het transparant.

Lange tijd vroegen onderzoekers zich af wie het zou kunnen zijn. ” Iemand “ die op de knop drukte “herhalen”. Nu werpen nieuwe gegevens van de James Webb Space Telescope (JWST) licht op deze mysterieuze periode die astronomen het tijdperk van reïonisatie noemen.

om de dader op te sporen, onderzoekers van’Zwitsers Federaal Instituut voor Technologie Zürich (ETH, Zwitserland) richtte zich op een moment in het leven van het universum vlak voor het einde van dit reïonisatietijdperk. Een moment waarop het nog niet helemaal transparant was, maar ook niet helemaal dekkend. Door de JWST op een verre quasar te richten, kregen ze informatie over het gas tussen ons en dit superheldere actieve superzware zwarte gat dat werkt als een gigantische zaklamp. Het licht wordt soms geabsorbeerd door een ondoorzichtig gas, soms doorgelaten door een transparant gas. Dit leverde de onderzoekers gedetailleerde informatie op over de samenstelling en toestand van het betreffende gas.

Een ongelooflijke quasar om te verlichten

In een tweede stap vertrouwden astronomen opnieuw op de James Webb Space Telescope om sterrenstelsels dicht bij hun gezichtslijn te identificeren. En ze werden niet teleurgesteld. Waar ze hoopten een paar dozijn te vinden, kwamen ze uiteindelijk uit op bijna 120! Sterrenstelsels die turbulent waren en actief sterren aan het vormen waren. Die voor het grootste deel omgeven waren door transparante gebieden met een straal van ongeveer twee miljoen lichtjaar – ongeveer de afstand die onze eigen Melkweg scheidt van het dichtstbijzijnde sterrenstelsel, Andromeda. Alsof ze aan het einde van het reïonisatietijdperk letterlijk plaats hadden gemaakt voor de ruimte om hen heen.

Het lijkt er dus op dat de eerste relatief kleine sterrenstelsels in het heelal en de sterren die ze bevatten die waren die, door hoeveelheden licht en warmte uit te stralen, “druk op de herhaalknop” Om reïonisatie te stimuleren, laat los “bubbels” transparant om hen heen. De bubbels bleven gedurende de daaropvolgende miljoenen jaren uitdijen, totdat ze samensmolten en ons universum volledig transparant maakten. Een scenario dat astronomen binnenkort hopen te bevestigen door nog vijf regio’s te bestuderen, elk verlicht door een andere quasar.

Maar in de tussentijd rapporteert het ETH-team een ​​ander resultaat dat is verkregen met behulp van JWST-gegevens. Dankzij de bevestiging van de enorme massa van de quasar konden ze tot deze conclusies komen. Dit lichaam weegt maar liefst tien miljard keer het gewicht van onze zon. Dit maakt het tot het grootste bekende zwarte gat in het vroege heelal. Nog een puzzel. Omdat astronomen de datum niet kunnen bepalen om uit te leggen hoe quasars vroeg in onze geschiedenis zo groot konden worden.