De James Webb-telescoop heeft bewijsmateriaal ontdekt dat het begrip van de uitdijing van het universum in twijfel trekt

Het verhaal begint met een vraag. “Dus wat zijn deze drie punten die voorheen niet bestonden?” Daarvoor was het in 2015. Toen de Hubble-ruimtetelescoop naar een cluster van sterrenstelsels in het sterrenbeeld Grote Beer keek, genaamd PLCK G165.7+67.0 (kortweg G165). De drie stippen zijn heldere objecten die zijn gedetecteerd in een afbeelding van hetzelfde gebied die onlangs is teruggezonden door de James Webb Ruimtetelescoop.

Het antwoord is: AstronomenAstronomen Ik heb het gevonden. Deze drie punten komen overeen met een supernova. Drie punten voor één supernova? zeker. Want tussen ons en de supernova bevindt zich een groep sterrenstelsels. Onder invloed van zwaartekrachtlenzen wordt de massa gebogen tot… een lichteen licht Dat de supernova ons drie beelden zou opleveren op drie verschillende momenten van zijn explosie. Onderzoekers zeggen een beetje, alsof er drie zijn SpiegelsSpiegels Hij gaf de eerste een afbeelding van een persoon die zijn kam ophief, aan de tweede een afbeelding van een persoon die zijn haar kamde, en aan de derde een afbeelding van een persoon die zijn kam neerlegde.

Type Ia supernova met zwaartekrachtlens

In een reeks artikelen gepubliceerd in Astrofysisch tijdschriftvertellen onderzoekers eerst hoe ze deze supernova hebben gelokaliseerd in een sterrenstelsel dat zich ver buiten de cluster G165 bevindt. In een sterrenstelsel dat feitelijk pas 3,5 miljard jaar na de oerknal bestond. Dit maakt dit de enige Type Ia-supernova die ooit vanaf de aarde is waargenomen.

Omdat dit een ander stukje informatie is dat door de onderzoekers is verstrekt. Deze supernova is eigenlijk een supernova van het type Ia. Begrijp dat dit het gevolg is van een explosie Witte dwergWitte dwerg. Astronomen noemen dit type supernova een ‘standaardkaars’. omdat helderheidhelderheid Type Ia-supernova’s zijn bekend. Metingen van hun schijnbare helderheid zouden het daarom mogelijk kunnen maken om de afstand af te leiden waarop ze zich bevinden.

Supernova om de constante van Hubble te meten

Dit alles zorgt ervoor dat deze supernova wordt uitgestoten James Webb-ruimtetelescoopJames Webb-ruimtetelescoop Bijzonder interessant. omdat Supernova’sSupernova’s Zwaartekrachtlenzen – vanaf het moment dat astronomen informatie hebben over het tijdsverschil tussen beelden, de supernova-afstand en de eigenschappen van zwaartekrachtlenzen – kunnen een nauwkeurige meting van zwaartekrachtlenzen opleveren. Hubble-constanteHubble-constante. Begrijp, wie snelheidsnelheid Datuniversumuniversum strekt zich uit. Daarom werd het een supernova genoemd SNSN H0pe (SN voor supernova en H0 voor de constante van Hubble, H₀. Hopen op de hoop die het geeft om eindelijk deze fundamentele parameter van ons universum te begrijpen).

Want rond deze constante is de afgelopen tien jaar spanning ontstaan. Astronomen spreken erover als “Hubble-spanning”. Dit ontstond omdat twee methoden voor het berekenen van de waarde van de Hubble-constante verschillende resultaten opleveren. Door de volatiliteit te meten Kosmische microgolfachtergrondKosmische microgolfachtergrond – Wat er overblijft van de eerste lichten die na ongeveer 380 duizend jaar in het universum verschenen Grote knalGrote knal Alleen – astronomen vonden een waarde van ongeveer 67 kilometer per seconde per megaparsec voor H0. Het komt overeen met de voorspellingen van het standaardmodel van de kosmologie. Maar gebaseerd op metingenDe sterrenDe sterren kloppen, CepheïdenCepheïdenkwamen de onderzoekers op een waarde van zo’n 73 kilometer per seconde per megaparsec. Het verschil lijkt misschien klein, maar het kan voldoende zijn om te plaatsen Standaard formulierStandaard formulier In kwestie.

De spanning in het kosmologische paradigma is opnieuw geactiveerd

Specifiek Berekende waarde (Dit werk is nog niet beoordeeld) door onderzoekers voor de Hubble-constante van een supernova met zwaartekrachtlens van 75,4 kilometer per seconde per megaparsec. Het is dus een waarde die meer consistent is met de waarde die wordt verkregen door metingen in het lokale universum. Maar toch tot op zekere hoogte “in spanning” Met waarden verkregen toen onze wereld nog klein was.

Astronomen werken al aan het verkrijgen van meer details over SN H0pe. Ze hopen dat ze dankzij de James Webb-telescoop andere supernova’s met zwaartekrachtlenzen kunnen detecteren, waardoor ze hun metingen van H0 kunnen herhalen.