De neef van de giraf sloeg graag op het hoofd

Frankrijk Persbureau, Geplaatst op vr 3 juni 2022 om 08:32

De giraf had niet altijd een lange nek, maar hij heeft er altijd de voorkeur aan gegeven zijn kop te strikken om zijn positie te verdedigen, zoals blijkt uit de ontdekking van een fossiel exemplaar van een giraf met een echt schedelschild.

Deze bevinding versterkt de stelling dat seksuele selectie de belangrijkste oorzaak van verlenging van de nek van giraffen was.

Discokeryx xiezhi, ontdekt in het noorden van China, is de eerste vertegenwoordiger van een nieuwe soort waarvan de fossielen ongeveer 17 miljoen jaar geleden leefden, volgens een studie die deze week in Science is gepubliceerd.

Deze herkauwer ter grootte van een groot hert heeft een dikke benige schijf aan de bovenkant van de schedel en een nek met enorme nekwervels die hem in staat stellen om gewelddadige frontale schokken te weerstaan, volgens paleontoloog Shi Zhiwang van de Chinese Academie van Wetenschappen, eerste auteur van het artikel.

Deze specifieke conformatie was “waarschijnlijk aangepast aan kopstoten bij mannen”, postuleerden de onderzoekers, die dit gedrag vergeleken met “nekgevechten van mannelijke giraffen”. De laatste – het huidige type – strijden om de controle door hun hoofd, met kleine hoorns, uit alle macht tegen een tegenstander te zwaaien.

De ontdekking door Chinese paleontologen vormt een cruciaal onderdeel van een debat dat zo oud is als de paleontologie: waarom had de giraf zo’n lange nek?

Paleontologen hebben lang de ecologische voordeelhypothese verdedigd, volgens welke zo’n lange nek de drager een beslissend voordeel gaf bij het bereiken van hoog gebladerte. Meer recent en controversieel, stelt de andere theorie dat een lange en sterke nek de uitkomst van gevechten tussen mannen beïnvloedt, en dus hun groei heeft bevorderd.

– Sekswedstrijd –

De studie van Shi Zhi Wang en collega’s is het eens met deze laatste hypothese: dit soort gevechten is “misschien wel de belangrijkste reden waarom giraffen lange nekken hebben ontwikkeld”, waardoor ze het voordeel kregen van hoog gebladerte te grazen.

Paleontoloog Gregoire Metis, van het National Museum of Natural History, verklaart het welkom ‘een heel mooie studie’.

Volgens hem begonnen giraffen aan een “race vooruit” om een ​​lange en strakke nek te hebben. Dit “laat eens te meer zien dat seksuele competitie een van de drijvende krachten achter evolutie is, wat leidt tot morfologische innovaties die voor andere doeleinden kunnen worden gebruikt.”

In het geval van Discokeryx xiezhi vertegenwoordigt zijn morfologie “de beste aanpassing voor hoofddam, in vergelijking met de huidige soort” die bij de praktijk betrokken is, volgens de studie.

Als bewijs geeft computermodellering van de impact van hoofdknoppen, toegepast op andere vechtende herkauwers, zoals de muskus, aan dat “de zeer specifieke vorm van het hoofd en de nek van Discokeryx xiezhi werd geassocieerd met intensieve hoofdoefening”. En dat deze morfologie hem een ​​onvergelijkbaar vermogen gaf om “schokenergie te absorberen en zijn hersenen te beschermen”.

De studie toonde ook duidelijk aan dat dit fossiel een giraf was die ongeveer 20 miljoen jaar geleden verscheen, en de enige twee soorten die nog bestaan, zijn de giraf en de okapi.

Maar waarom kreeg Discokeryx xiezhi dan ook geen lange nek? Ten eerste omdat hij het niet nodig had: hij beleefde een opmerkelijke episode van het Mioceen, die een opmerkelijke stijging van het klimaat meemaakte, waardoor hij tevreden kon zijn met zijn hart. Toen, omdat het slechts ‘het begin van de grafeengeschiedenis’ was, herinnert dhr. Metis zich. En dat door de groei van hun lange nekken.