De planeten van het Trappist-1-systeem vormden zich snel en ondervonden weinig impact

klein Trappist Star-1, in 40 lichtjaren We hebben een prachtig planetenstelsel: 7 terrestrische planeten, waarvan 3 door een zonnesteek tussen Venus en Mars. De Tropische perioden Het is erg kort, van 1,5 dag voor planeet b, de dichtstbijzijnde, tot 19 dagen voor planeet h, de verste ondanks alles zes keer dichterbij. ster wie welke Mercure van onze zon. Dit is geweldig zeer compact systeem, van wie Massa De straal van de planeten kan door enkelen worden geschat, doe mee aan ballet gewoon geweldig. Gedurende de tijd die planeet h nodig heeft om twee banen te voltooien, is g precies 3, f 4, e 6, d 9, c 15 en b 24! orbitalen in echo Met wat.

In de zonnestelsel, 4 maandag belangrijkste van Jupiter Ze bevinden zich ook in resonante banen. Het bestaan ​​van deze echo’s wordt verklaard door de vorming van planeten (of manen in het geval van Jupiter) binnen een schijf van Gas. Wanneer sterren worden gevormd, worden ze omgeven door een schijf van gas en stof waar planeten worden gevormd, door botsingen tussen lichamen stevigHet is in het begin klein en wordt in de loop van de tijd groter.

Interacties tussen de planeten in de formatie en de schijf die hen beschermt, leiden tot de migratie van banen. Tijdens hun migratie kunnen orbitalen resoneren en dus gesloten blijven terwijl ze migreren. Dus tijdens deze schijffase die hooguit een paar miljoen jaar duurt, kan planetaire migratie een reeks resonanties produceren, een extreem geval waarvan Trappist-1. Systeem.

De planeten zijn een beetje aangetast sinds hun vorming

Wetenschappers hebben aangetoond dat deze reeks resonanties erg bros is als de gasschijf er niet is om hem te stabiliseren: asteroïden of zo kometen De harmonie van dit alles kan worden verbroken. De studie uitgevoerd door Shaun Raymond van het labAstrofysica De Bordeaux en zijn team zijn gepubliceerd in een artikel van natuurlijke astronomie.

Als we deze ketting van klokkengelui vandaag opmerken, is dat omdat nee planeten Hij is niet hard geraakt sinds de schijf is verdwenen. om een ​​blok te selecterende botsingen die planeten konden raken zonder de resonantie te vernietigen, implementeerden de auteurs van het onderzoek verschillende numerieke simulatie Het systeem botst met groepen objecten van verschillende massa’s en oorsprongen.

Deze specifieke maximale massa van botsingen varieert van planeet tot planeet: voor de buitenste planeten komt deze overeen met ongeveer 1% van de massa van de planeten, maar deze waarde daalt tot 0,02% voor de binnenste planeet. Daarom bereikten de planeten hun uiteindelijke massa toen de protoplanetaire schijf verdween. Dit is heel anders dan de aardse toestand – de aarde bereikte zijn uiteindelijke massa pas lang nadat de protoplanetaire schijf was verdwenen.

In feite is de maan formatie, als gevolg van de botsing tussen de oeraarde en een planeet met een massa van ongeveer 10% van zijn massa, vond deze plaats na 100 miljoen jaar evolutie en de massa die de aarde ontving na deze gigantische botsing werd geschat op niet meer dan 0,5% van zijn massa.

Geconcludeerd kan worden dat de vorming van de Trappist-1-planeten 10 tot 20 keer sneller was dan de vorming van de Trappist-1-planeten terrestrische planeten voor het zonnestelsel en dat de late botsingsdatum beter beperkt is voor de Trappist-1-planeten dan voor onze aarde, wanneer we toegang hebben tot de gedetailleerde elementaire en isotopensamenstelling en kunnen berekenen (en soms datum) de maan graven.