Dinosaurussen gedijen ook goed in het noordpoolgebied

Frankrijk Persbureau, Geplaatst op zaterdag 26 juni 2021 om 06:46

Een nieuwe studie toont aan dat dinosaurussoorten het noordpoolgebied tot hun permanente thuis hebben gemaakt en mogelijk technieken hebben ontwikkeld zoals winterslaap of veren om de kou te overleven.

Het werk, deze week gepubliceerd in het tijdschrift Current Biology, is het resultaat van meer dan een decennium van opgravingen om fossielen te extraheren, en ondermijnt het idee dat deze reptielen alleen op mildere breedtegraden leven.

“Sommige van de nieuwe sites die de afgelopen jaren zijn ontdekt, hebben verbazingwekkende dingen onthuld, zoals de botten en tanden van babydinosaurussen”, vertelde senior studieauteur Patrick Druckenmiller van de universiteit aan AFP van het Alaska Museum in het noorden.

“Het is verrassend,” vervolgde hij, “omdat het laat zien dat deze dinosauriërs niet alleen in het noordpoolgebied leefden, maar daar ook konden broeden.”

Wetenschappers ontdekten voor het eerst overblijfselen van dinosauriërs in de jaren 1950 in een gebied dat lang werd beschouwd als extreem vijandig voor het herbergen van reptielen.

Vervolgens werden twee concurrerende hypothesen geformuleerd: ofwel leefden er permanent dinosauriërs, ofwel migreerden ze naar het Noordpoolgebied en Antarctica om te profiteren van de seizoensgebonden beschikbare bronnen en mogelijk daar te broeden.

Deze nieuwe studie is de eerste die bewijs aantoont dat ten minste zeven soorten dinosaurussen konden broeden op deze zeer hoge breedtegraden – in dit geval de Prince Creek-formatie in Alaska, tussen 80 en 85 graden noorderbreedte, daterend uit het Boven-Krijt periode.

Ontdekte soorten zijn onder meer hadrosauriërs, genaamd eendenbekdinosaurussen, gehoornde dinosaurussen zoals ceratopsian, en carnivoren zoals tyrannosauriërs.

Het team van onderzoekers vond tanden en kleine botten, waarvan sommige slechts enkele millimeters in diameter waren, die toebehoorden aan dinosaurussen die net waren uitgekomen of kort daarvoor waren gestorven.

“Ze hebben een bepaald soort weefsel op hun oppervlak en het is zeer beperkt – ze zijn erg vasculair, bot groeit erg snel en ze hebben veel bloedvaten die er doorheen lopen”, legt Patrick Druckenmiller uit.

In tegenstelling tot andere zoogdieren, zoals kariboes, waarvan de nakomelingen vrijwel onmiddellijk na de geboorte lange afstanden kunnen afleggen, baarden zelfs de grootste dinosauriërs welpen die niet in staat waren om migraties tot enkele duizenden kilometers aan te kunnen.

– Donzen jas –

“We denken aan dinosaurussen in dit soort tropische omgevingen, maar zo was de hele aarde niet”, herinnert Patrick Druckenmiller zich.

Het noordpoolgebied was veel warmer dan nu, maar de omstandigheden waren nog steeds erg uitdagend.

De jaartemperatuur lag rond de 6°C, maar de dieptepunten waren de dagelijkse orde, met sneeuw die tijdens de wintermaanden viel.

Mogelijk was dit gebied begroeid met naaldbomen of varens.

“We weten nu dat de meeste vleesetende dinosaurussen die er waren, waarschijnlijk veren hadden”, zei Patrick Druckenmiller. “Je kunt het zien als hun eigen jas, om ze te helpen de winter te overleven.”

Wat de kleine herbivoren betreft, denken onderzoekers dat ze zichzelf ondergronds zullen begraven en in winterslaap gaan.

Oudere mensen, die grotere vetreserves hadden, vertrouwden op twijgen en schors van mindere kwaliteit om de winter door te komen.

Aan de andere kant is het feit dat dinosauriërs het hele jaar door in het noordpoolgebied bleven een verder bewijs van het idee dat dinosaurussen warmbloedige dieren waren, zoals andere recente studies hebben aangetoond. Ze vertegenwoordigen dan een evolutiepunt tussen koudbloedige reptielen en warmbloedige vogels.

Gregory Erickson van de Florida State University en co-auteur van de studie concludeerde dat hun vermogen om de poolwinter te overleven “het meest overtuigende bewijs tot nu toe” is dat ze kunnen worden toegevoegd aan de lijst van soorten die in staat zijn tot thermoregulatie.