DNA van blauwe vinvis onthuld en onverwachte hybridisatie

Om elementen te identificeren die het behoud van blauwe vinvissen (B. m. musculus) in de Noord-Atlantische Oceaan zouden kunnen belemmeren, onderzochten onderzoekers het DNA van deze walvisachtigen. Hun oorspronkelijke doel was om tekenen van inteelt te ontdekken. Uit genetische analyse is echter gebleken dat deze walvissen hybridiseren met gewone vinvissen (Balaenoptera physalus). De resultaten van dit onderzoek zijn gepubliceerd in het tijdschrift Behoud genetica.

Het DNA van de gewone walvis zit verborgen in het DNA van de blauwe vinvis

Door DNA-fragmenten uit verschillende monsters van blauwe vinvissen samen te voegen, onthulden onderzoekers het ‘verborgen’ DNA. Elk geanalyseerd individu had 3,5% gewone walvis-DNA. Voorschot tarief [transfert de gènes entre espèces, ndlr] “Wat we ontdekten was verrassend en veel hoger dan wat eerder was gerapporteerd”, vertelde Mark Engstrom, co-auteur van de studie en milieugeneticus aan de Universiteit van Toronto, aan de site. Levende Wetenschap.

Onderzoekers waren zich ervan bewust dat deze twee soorten zich samen konden voortplanten (hoewel blauwe vinvissen tot 85 ton meer kunnen wegen dan gewone walvissen). Tot nu toe geloofden ze echter dat de nakomelingen die uit deze interspeciesparing voortkwamen niet vruchtbaar konden zijn. In feite geloofden wetenschappers, net als veel andere hybride dieren, dat deze hybride dieren rorquals werden genoemd. Schoorstenen “, waren ze niet in staat zich voort te planten. Deze nieuwe studie daagt deze hypothese uit.

Goed en slecht nieuws voor walvissen

Het slechte nieuws is dat de genoverdracht als gevolg van deze hybride paring ervoor kan zorgen dat blauwe vinvissen zich minder goed kunnen aanpassen, vooral in de context van de klimaatverandering.

Het goede nieuws: genoomanalyse heeft genetische uitwisseling tussen populaties blauwe vinvissen in de westelijke en oostelijke Atlantische Oceaan aan het licht gebracht, waardoor de inteelt is verminderd en de genetische diversiteit van de soort is toegenomen. Dit biedt hoop voor onderzoekers en natuurbeschermers, omdat deze genetische diversiteit de veerkracht van walvissen vergroot in het licht van uitdagingen.