Een archeologische atlas herziet de diepe geschiedenis van Frankrijk

Het is de geschiedenis van Frankrijk die niet over koningen of presidenten spreekt, niet is verdeeld op basis van veranderingen in dynastieën of regimes, en niet wordt afgewisseld met de data van grote veldslagen. Het is een verhaal dat in feite niet in teksten wordt verteld, zoals in de traditie, maar alleen van de aarde komt, van deze aanwijzingen voor menselijke gemeenschappen die ofwel door de bewoners zelf zijn begraven – bijvoorbeeld op begraafplaatsen – of door de elementen, of gewoonweg door het verstrijken van de tijd.. Tijdens de talrijke opgravingen die in Frankrijk zijn uitgevoerd, met name door het Nationaal Instituut voor Preventief Archeologisch Onderzoek (Inrap) in de afgelopen twintig jaar, zijn talloze oude percelen blootgelegd en samengebracht in een indrukwekkend werk, dat een ongekend beeld schetst van de landen en die gebieden. die hen duizenden jaren lang bewoonde.

Omdat het gaat om het verkennen van een gebied, lag de keuze voor het in kaart brengen vanzelfsprekend voor de hand. Deze film werd geproduceerd onder toezicht van Dominique Garcia en Marc Boiron, respectievelijk president en wetenschappelijk en technisch directeur van Inrap. Archeologische Atlas van Frankrijk Het vertegenwoordigt een synthese van duizenden fossielen, waarvan de oudste dateren uit de negentiende eeuw^H een eeuw. Het tempo ervan versnelde met de uitvaardiging van de Preventieve Antiquitieswet van 2001, die tot doel heeft begraven erfgoed te behouden door middel van opgravingen vóór landontwikkelingswerkzaamheden.

Bodemarchief

Elke kaart in het boek vertegenwoordigt een laag uit ons verleden en gaat vergezeld van samenvattende tekst, foto’s, plattegronden en de visie van de kunstenaar op het herstellen van structuren of landschappen die nu verdwenen zijn. Alles wordt sindsdien in grote stukken gegeten “De afgrond van de tijd” Van het paleolithicum tot de hedendaagse wereld – en onderwerpen: wat zijn agrarische, ambachtelijke, begrafenis-, commerciële, enz. praktijken? Gaandeweg ontdekken we hoe sociale, economische en culturele processen dankzij deze bodemarchieven in elkaar passen, of het nu gaat om gebeeldhouwde stenen, beelden, keramiek of graven, of om voorwerpen uit de levenden, zoals menselijke skeletten. Verbruikte dieren en zaden…

We kunnen niet anders dan verbaasd zijn over sommige kaarten, zoals die welke de circulatie van kostbaarheden in het Neolithicum tonen, in het bijzonder deze jadenbijlen uit de Alpen die we tot aan de punt van Bretagne vinden, of de vooruitgang van de praktijk van crematie in de bronstijd. , of de verspreiding van de pest tussen 1347 en 1351 , die vreemd genoeg doet denken aan kaarten van de Covid-19-pandemie. Hier zien we een ander – en niet het minst belangrijke – doel van dit werk: namelijk via de archeologie een andere kijk bieden op hedendaagse kwesties, of deze nu verband houdt met het beheersen van epidemieën, klimaatverandering, de relatie met dieren, of zelfs de ontwikkeling van steden. .