Een dokter schreeuwde in de voorkant van de minister van Volksgezondheid

Geconfronteerd met de gevaren die het Franse ziekenhuissysteem bedreigen, durven steeds meer artsen hun mond wijd open te doen en alarm te slaan, ook in het gezicht van de eerste ambtenaren. Dit is met name het geval bij Sophie Crozier, neuroloog in het Petit-Salpetriere-ziekenhuis. Zondag, op de show beleid cZe bevindt zich zij aan zij met François Brown, minister van Volksgezondheid. Van aangezicht tot aangezicht accepteerde ze haar woede, bekritiseerde ze publiekelijk de passiviteit van de regering en smeekte ze de minister om zijn beloften na te komen.

Sophie Crozier kan het niet uitstaan ​​dat een regering probeert de Fransen naar de spoedeisende hulp te laten gaan omdat ze overweldigd zijn. Voor haar moet de prioriteit zijn om onmiddellijk middelen terug te geven aan het ziekenhuis om haar in staat te stellen haar missie uit te voeren. Ze heeft echter het gevoel dat dit niet verder van het geval kan zijn. Vandaar zijn grote woede en geschreeuw tegen de minister van Volksgezondheid.

een kijkje :

fragmenten:

“De situatie, de demografie, de chronische ziekte, de vergrijzing, dat is niet iets wat we twee jaar geleden ontdekten, vijf jaar geleden. Het is dus lang geleden dat we hadden kunnen anticiperen op het aantal artsen, het aantal zorgverleners en het zorgaanbod. Het gebrek aan aanpassing van het zorgaanbod blijft een groot probleem. En niet omdat u, als minister en president van de republiek, U bent niet verantwoordelijk Van de twintig jaar die zojuist zijn verstreken, ben ik niet verantwoordelijk om te reageren.

“Wat we vandaag nodig hebben, zijn dringende maatregelen zodat we patiënten kunnen blijven behandelen, in waardige en adequate omstandigheden.”

“De alarmcentrale zit op zijn knieën, maar de alarmcentrale zit al heel lang op zijn knieën (…) De psychiatrie lijdt al jaren pijn. Ik kan er niet meer tegen. Ik kan niet anders dan boos. Elke keer als ik tegen mezelf zeg dat ik zal komen en dat ik kalm zal zijn, maar ik kan het niet helpen dat ik boos word. Het is niet mogelijk dat we een suïcidale tiener niet kunnen toelaten…”

“Ik smeek je, je moet je houden aan de beloften die je zult nakomen.”

gezonde boosheid.